Οδός Εύξεινου Πόντου - Αίτημα για Ονοματοδοσία

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΡΕΥΝΑ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ 

ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΟΥ ΕΥΞΕΙΝΟΥ ΠΟΝΤΟΥ 

ΣΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ ΠΕΡΙΘΑΛΨΕΩΣ ΤΗΣ ΕΓΓΥΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

 (ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΣΥΡΟΥ)

ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΑΝΑΡΤΗΘΟΥΝ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ 

α. Επιστολή συλλόγου αριθ. Πρωτ. 9 από 14/4/2014

β. e-mail από 15/9/2014 προς Αντιδήμαρχο κ. Αθανασίου

γ. e-mail από 26/5/2015 προς Αντιδήμαρχο κ. Αθανασίου

δ. Επιστολή συλλόγου αριθ. Πρωτ. 8 από 29-5-2015

Σας ενημερώνουμε ότι σύμφωνα με την παραπάνω αλληλογραφία ο Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου ,έχει  υποβάλλει αίτημα προς το Δήμο Σύρου Ερμούπολης με τη θερμή παράκληση , όπως αναλάβει τις δέουσες ενέργειες ώστε να δοθεί η ονομασία <<Εύξεινος Πόντος>> σε δρόμο της Ερμούπολης.

Είναι γνωστή η σχέση της Ερμούπολης με τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής και την αγκαλιά που άνοιξε για εκατοντάδες παιδιά από τον Πόντο, την Αρμενία και τα παράλια της Μικράς Ασίας.

Όταν λέμε Μικρά Ασία εννοούμε την καθ΄ ημάς Ανατολή , η οποία εκτείνεται από τα παράλια του Εύξεινου Πόντου έως τα παράλια του Αιγαίου.

Ως γνωστόν ο αφανισμός του Ελληνισμού της Ανατολίας, ξεκίνησε με τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και ολοκληρώθηκε με τη Μικρασιατική Καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών (Συνθήκη Λωζάνης).

Σήμερα ο σύλλογός μας έχει ανάμεσα στα μέλη του κατοίκους της Βόρειας Ελλάδας - και όχι μόνον -  που διαμένουν στη Σύρο , με ποντιακή καταγωγή , τρίτης και τέταρτης γενιάς.

Δυστυχώς η ιστορία της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, για λόγους σκοπιμότητας, παρέμεινε για χρόνια καλά κρυμμένη.

Ελπίζουμε ότι το Δημοτικό Συμβούλιο θα συναινέσει ώστε να ονομαστεί μια οδός της Ερμούπολης σε οδό <<Ευξείνου Πόντου>>.

Συγκεκριμένα,

ελπίζοντας ότι υπάρχει ευαισθησία από μέρους του Δήμου Σύρου Ερμούπολης , θέλουμε να σας παρακαλέσουμε όπως ονομαστεί ο κεντρικός δρόμος ο οποίος περνά μπροστά από την είσοδο του στρατοπέδου και το γήπεδο προς το Μάνα σε οδό ΄΄Εύξεινου Πόντου΄΄ . Η οδός αυτή σχετίζεται με το στρατόπεδο , που τα χρόνια εκείνα υπήρξε το Αμερικάνικο ορφανοτροφείο για τα παιδιά της προσφυγιάς .

Εάν για οποιονδήποτε λόγο θεωρείτε ότι ο δρόμος αυτός δε μπορεί να αλλάξει ονομασία , σας παρακαλούμε όπως κατά την εξέταση του αιτήματός μας , βρεθεί δρόμος ο οποίος να καταλήγει στη θάλασσα , καθ΄ όσον Εύξεινος Πόντος σημαίνει φιλόξενη θάλασσα!

Πολλοί ίσως θα γνωρίζετε ότι φέτος συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Αρμενίων (1915) .Σε τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου (1919). Οι εκδηλώσεις που γίνονται σε όλον τον κόσμο αλλά και η στρατηγική για την Αναγνώριση μιας Γενοκτονίας όλων των χριστιανικών λαών στην καθ´ ημάς Ανατολή , παίρνουν παγκόσμιες διαστάσεις. Η Διεθνής Ενωση Ακαδημαικών για τις γενοκτονίες - και όχι μόνον - εργάζεται ακατάπαυστα προς αυτήν την κατεύθυνση.

Με εκτίμηση

Υποπλοίαρχος(ε.α.)

Ουρανία Πανταζίδου Π.Ν.

Πρόεδρος του συλλόγου

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Την περίοδο αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη μια  έρευνα η οποία αποδεικνύει ότι στο τότε αμερικάνικο ορφανοτροφείο της  Σύρου(νυν στρατόπεδο)  φιλοξενήθηκαν (μακάρι να μη χρειαζόταν) και παιδιά ορφανά από τον Πόντο. 

Στην έρευνα αυτή κατέφυγα διότι  έτυχε να ακούσω ότι  εδώ δεν έχουμε καταγραφές παιδιών από τον Πόντο, μόνο από τη Μικρά Ασία και την Αρμενία. Ξεχνάμε όμως ότι όταν λέμε Μικρά Ασία εννοούμε την  περιοχή που ορίζεται από τη Μαύρη Θάλασσα (Εύξεινο Πόντο)  στα βόρεια, τη Μεσόγειο Θάλασσα στα νότια και το Αιγαίο Πέλαγος στα δυτικά.  Επίσης εάν κάποιος δει το χάρτη δράσης του αμερικάνικου ορφανοτροφείου στην εγγύς Ανατολή (Near East Relief) θα μπορεί να σχηματίσει καλύτερη εικόνα.  

Με λίγα λόγια , όλα τα ορφανά που φιλοξένησε το αμερικάνικο ορφανοτροφείο στη Σύρο ήταν είτε παιδιά από την Αρμενία , είτε ελληνόπουλα από την ευρύτερη περιοχή της  Μικράς  Ασίας. Ηδη έχω τρεις  καταγεγραμμένες περιπτώσεις. Φίλη πόντια από τη Βόρεια Ελλάδα μου μίλησε για δυο αδελφές (τη γιαγιά της και τη θεία της) και είχε την καλοσύνη να μου στείλει  εφημερίδες με τις συνεντεύξεις τους. Παιδιά που μάζεψε το αμερικάνικο ορφανοτροφείο από τα εκατοντάδες ορφανά που βρήκε στους δρόμους του ξεριζωμού προς τη Συρία αλλά και παιδιά από το ορφανοτροφείο της Κωνσταντινούπολης .
Η έρευνα βρίσκεται  σε εξέλιξη. Θα ακολουθήσουν φωτογραφίες και ντοκουμέντα της εποχής. 

Η Χρυσούλα Νιζαχίδου: Πληροφορίες από τον εγγονό της καθηγητή Χρήστο Βασιλειάδη
Καταγόταν από χωριό στη γύρω περιοχή της  Πάφρας. Ο πατέρας της από νωρίς πήγε στο αντάρτικο και έμεινε με την μάνα της στο χωριό. Όμως οι τούρκοι του Τοπάλ Οσμάν και άλλοι σχετικοί εισέβαλαν στα χωριά και σκότωσαν μπροστά της την μητέρα της. Έμεινε έτσι ορφανή στο χωριό που εντωμεταξύ είχε ερημωθεί λόγω των μετακινήσεων και σκοτωμών του ελληνικού πληθυσμού. Μια τουρκάλα προσπάθησε να την πάρει μαζί της αναγνωρίζοντας την ως ορφανό παιδί που οι Ελληνες συγχωριανοί άφησαν. Την έβαλε στην πλάτη της και προσπάθησε να την κουβαλήσει στο σπίτι της αλλά αυτή την κλώτσησε και έτρεξε μακριά της. Συντηρούνταν από τα τουρσιά που είχαν τα ερειπωμένα σπίτια και ήταν αφημένα σε μεγάλα πήλινα αγγεία. Στα τουρσιά αυτά έβρισκε τροφή παρά το ότι είχαν ουρήσει οι τούρκοι που κατέτρεχαν τους Έλληνες της περιοχής του Πόντου. Πρόλαβε να δει μια φορά τον πατέρα της όταν πήγε να πιει νερό από κοντινή στο χωριό πηγή. Εκεί ακούστηκε στο σκοτάδι μέσα από τα δέντρα και χόρτα η φωνή του πατέρα της που της ορμήνεψε να παραμείνει στο χωριό και ότι δεν μπορούσε να την πάρει μαζί του καθώς και ότι σε κάποια μελλοντική χρονική στιγμή θα την εύρισκε και θα την έπαιρνε μαζί του. Από τότε δεν άκουσε τίποτε για αυτόν. Ήταν η τελευταία φορά που ήρθε σε επικοινωνία μαζί του. Μετά από καιρό ήρθαν οι Αμερικανοί (μάλλον ο Ερυθρός Σταυρός) και την πήραν στο πλοίο και μετά έφτασαν στον Πειραιά και την μετέφεραν στη συνέχεια στο ορφανοτροφείο της Σύρου. Εκεί έμαθε αμερικάνικα (αγγλικά), γράμματα, τέχνη και ήταν πολύ ικανοποιημένη από την φροντίδα και την αγάπη που της παρείχαν. Μετά από τηλεγράφημα του Ερυθρού Σταυρού ότι την αναζητούν συγγενικά της πρόσωπα από την Καλλιθέα Ξάνθης (ορεινό χωριό που ονομάζονταν παλαιότερα Gabrova και είχε έναν τούρκικο και ένα βουλγάρικο μαχαλά = συνοικία) την μετακίνησαν στην Καλλιθέα Ξάνθης. Εκεί έζησε σε κοινό σπίτι με τους συγγενείς της και τους συγγενείς του μελλοντικού της συζύγου , του Σεραφείμ Βασιλειάδη που επίσης ήταν πρόσφυγας από τον Πόντο. 

 Τα ορφανά μάθαιναν και τέχνη

Εκτός από γράμματα στο ορφανοτροφείο μάθαιναν και τέχνη

Στρατόπεδο Σύρου-Πρώην Αμερικάνικο Ορφανοτροφείο