Όλοι μπορούμε να γίνουμε μάγοι και να μαγέψουμε τον κόσμο μια βραδιά...

Ενα παραμύθι για τα παιδιά .....κάθε ηλικίας

του Γιάννη Ξανθούλη . O Γιάννης Ξανθούλης γεννήθηκε το 1947 στην Aλεξανδρούπολη, από γονείς πρόσφυγες από την Aνατολική Θράκη. Ο Μάγος με τα χρώματα μεταφράστηκε στα γαλλικά, ολλανδικά, ισπανικά, αγγλικά και ιαπωνικά. Zει στην Aθήνα και είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Hμερησίων Eφημερίδων Aθηνών.

     Ο Γιάννης Ξανθούλης, ταλαντούχος και στη δραματουργία για παιδιά, εμφανίστηκε στο τέλος της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980 με πρωτότυπα θεατρικά έργα για παιδιά, τα οποία ανεβάστηκαν από επαγγελματικές, ερασιτεχνικές και σχολικές σκηνές σε όλη την Ελλάδα, με μεγάλη επιτυχία.

    

     Το έργο «Ο μάγος με τα χρώματα» πρωτοπαίχτηκε στο «Θέατρο Ερευνας» του Δημ. Ποταμίτη, το 1978, με μουσική του Γ. Κατσαρού και πρωτοκυκλοφόρησε σε βιβλίο από τις εκδόσεις «Κάκτος» (και αργότερα από τις εκδόσεις «Καστανιώτη», 1994).

     Η παράσταση αρχίζει με το ρεφραίν του τραγουδιού, που περικλείει την ουσία της θεματικής του έργου: «Ολοι μπορούμε να γίνουμε μάγοι/ και να μαγέψουμε τον κόσμο μια βραδιά,/ χρώματα κι όνειρα να ρίξουμε στην πόλη/ και μαγεμένοι να περάσουμε καλά».
     Ο μάγος Σκορδάλευρος και οι φίλοι του μαθητευόμενοι μάγοι χρησιμοποιούν διάφορα ξόρκια και κόλπα για να πραγματοποιήσουν τα ακατόρθωτα.

     Ο συγγραφέας ασκεί δριμύτατη κριτική σε διάφορα κοινωνικά/ πολιτικά φαινόμενα (ιδιαίτερα στην εξουσία), με λογοτεχνικό ύφος και παιχνιδιάρικη διάθεση, εν πολλοίς σουρεαλιστική. Τα ζώα επαναστατούν και αναλαμβάνουν την εξουσία, νομοθετώντας νέους νόμους για καλύτερη ζωή.

     Επιτυγχάνεται η φιλία μεταξύ των αιώνιων εχθρών σκύλου και γάτας, αφήνοντας να κατανοηθεί σε δεύτερο επίπεδο η αναγκαιότητα της ειρήνης των λαών.
   Σατιρίζει τον ανταγωνιστικό χαρακτήρα των καλλιστείων, την αμερικάνικη «ετσιθελική» εμπορική εισβολή στη χώρα μας, με την «κόκα κόλα» (την ονομάζει «άρπα κόλα»), με τους ανάλογους συμβολισμούς και ό,τι αυτό συνεπάγεται σε πολιτικό επίπεδο.

     Ο μάγος προσπαθεί με κάθε τρόπο ν’ αλλάξει τον κόσμο, και τελικά, ενοχλημένη η εξουσία τον συλλαμβάνει. Αυτός κατεβαίνει σε απεργία μαγείας, θέλοντας να ευαισθητοποιήσει το λαό, για να πάρει την υπόθεση στα χέρια του στη λύση των προβλημάτων του, όχι βέβαια με μαγικό τρόπο, αλλά με φαντασία, επινοητικότητα και αγωνιστικότητα.

     Αναφωνεί στο τέλος του έργου: «Είμαστε μάγοι. Οχι των παραμυθιών, αλλά της ίδιας της ζωής» και η ταμπέλα του γράφει: «Απεργώ! Ψωμί – Δουλειά – Μαγεία».