Συνέντευξη με το Γεώργιο Σουρή

Συνέντευξη με το Γεώργιο Σουρή

Τούτες τις μέρες με την απεργία των συγκοινωνιακών μέσων η Αθήνα παρουσιάζει όψη πολιορκημένης πόλης. Μποτιλλιαρίσματα, εκνευρισμοί , ταλαιπωρίες, αγωνίες , εφορμήσεις και ιδροκόπημα για να φτάσει ο κόσμος στη δουλειά του. Δε βλέπω τίποτα παρά μια απέραντη κόλαση όπου κυριαρχεί η μηχανή . Ευτυχώς που μας έμειναν τα πόδια και λύνουμε κουτσά στραβά το πρόβλημα που μας δημιούργησαν και όπως πάντα το πληρώνει ο φτωχός κοσμάκης.

Ετσι θ΄ αναφερθώ πάλι στη Σύρα. Αυτό θα με ξεκουράσει... Μια από τις μέρες που πέρασα κάτω, ένα σπάνιο πρωινό, στεκόμουν σε μιαν άκρη της πλατείας με συντροφιά τα περιστέρια και τους σπουργίτες που ετοιμαζόντουσαν να πετάξουν από τις χουρμαδιές για τις γειτονιές όπου θάβρισκαν λίγα ψιχουλάκια για να γεμίσουν το στομαχάκι τους. Ο ήλιος ήταν ολόλαμπρος, ο ουρανός καταγάλανος κι όλη η σκηνή έπαιρνε μια όψη Θείας γαλήνης. Προχώρησα προς τη βιβλιοθήκη και στάθηκα μπροστά στο απλό και απέρριτο κηπάριο που στολίζει την είσοδό της. Στημένες , ακίνητες, απλανείς , ανάμεσα σε τριαντάφυλλα και άλλα λουλούδια στέκαν τέσσερις προτομές. Απ΄ τ΄ αριστερά στα δεξιά, Βικέλλας, Ροίδης, Σουρής, Αμπελάς. Οι πρώτοι τρεις Συριανοί , ο τέταρτος Πατρινός αλλά πήρε συριανή ανατροφή κι έγραψε και την ιστορία του νησιού μας. Ετσι δικαιωματικά απέκτησε και τη Συριανή...ιθαγένεια και δίκαια τιμήθηκε.

Στάθηκα μπροστά στο Σουρή , τον Συριανό Αριστοφάνη, αυτό το σπινθηροβόλο μυαλό που για πολλές δεκαετίες με τον έμμετρο σατυρικό του λόγο, με το σκώμμα του και την άκακη και ανυστερόβουλη εύθυμη διάθεσή του ανιστόρησε με καυστικό χιούμορ μια ολόκληρη εποχή της νεότερης Ελλάδας. Και γι΄ αυτό πολύ δίκαια ο εθνικός μας βάρδος Κωστής Παλαμάς έγραψε << Ο Σουρής δεν είναι απλούς αντιγραφεύς εικόνων, τας οποίας του παρέσχε η Ελληνική κοινωνία, αν ήταν απλός αντιγραφεύς δε θα ήταν ποιητής>>.

Μια φωτεινή ακτίνα του ήλιου πέφτει πάνω στο κατάλευκο μάρμαρο, που από χέρια επιδέξιου τεχνίτη πήρε τη μορφή του, έτσι όπως την παρουσιάζει ο ίδιος σ΄ ένα ποίημά του με τίτλο ΄΄Η ζωγραφιά μου΄΄: Κούτελο Θείο , λίγο πλατύ , τρανό σημείο του ποιητή. Μακρύ ρουθούνι , πολύ σχιστό , κι ένα πηγούνι σαν το Χριστό.

Σκέφθηκα να του πάρω μια συνέντευξη. Το άψυχο μάρμαρο δε μιλά αλλά το πνεύμα του που τον περιβάλλει ακτινοβολλεί. Δειλά τον πλησίασα, τον κοίταξα στα μάτια και τολμώ να του υποβάλλω λίγες ερωτήσεις πάνω σε Συριανά καυτά θέματα. Λίγο τα μπερδέψαμε, γιατί ο ποιητής έβαλε σαν όρο οι ερωτήσεις να είναι. έμμετρες. Μια που βρίσκομαι κάτω από τη Λέσχη δίνω προτεραιότητα:

- Ερωτ.; Και για τη Λέσχη ποιητά τι έχεις να μου πεις;

- Ποιητ. : ΝΟ COMMENTS μου απήντησε, να είσαι ευπρεπής.

- Ερωτ. : Για τα πολλά μοτοσακό και τα εννιακόσια Ι.Χ.;

- Ποιητ. : Μου ξεκουφαίνουνε τ΄ αυτιά και νύχτα και ημέρα και απορώ μα το Θεό , αφού υπάρχει το νερό να μας υποδεικνύουσι ν΄ ανοίξουμε...πηγάδια και....τρύπες , να γεμίσουμε τα συριανά λειβάδια. Θάταν ...χιλιάκις λογικό ν΄ αρχίσουμε τρυπήματα στο Μώλο, στο Νησάκι, στη Βάρη, στην Αζόλιμνο, στο Γαλησσά, στο Κίνι, μήπως κι΄ η τύχη του νησιού μας φέρει και ...βενζίνη.

- Ερωτ. : Τι σκέφτεσαι Γιώργη Σουρή, αν ξημερώσει μια αυγή κι εδώ που τώρα στέκεις, εν μέσω τριαντάφυλλων και διάφορων ανθέων, ξαναγυρίσουν άμαξες, μπερλίνες μετ΄ αλόγων και γίνει στέκι οσμηρών μετά πολλών ...σμηνών... μυγών...

- Ποιητ. : Χίλιες φορές καλλίτερα τα αλογίσια αέρια παρά τα...καυσαέρια μηχανικών αλόγων. Μύριζ΄ ο τόπος κάποτε , εκεί, στην άλλη άκρη κι ο Δήμαρχος δεν πρόφταινε καθαριστές να στέλνει και με νεράκι άφθονο το στέκι να ξεπλένει.

-Ερωτ. : Πες μου Γεώργιε Σουρή, πως είδες φέτος τα ουρί που γέμισαν τον τόπο; Γερμανιδούλες , Καναδές, Γαλλίδες , Ελβετίδες; Στο Γαλησσά επήγες;

- Ποιητ. : Εγώ είμαι πνεύμα φίλε μου , δεν έχω πια αισθήσεις. Βόσκω σε τόπο χλοερό , δε σκέφτομαι τον τουρισμό και τα πολλά καλά του. Φροντίστε εσείς με τον ΕΟΤ τουριστικώς να σκέπτεσθε, τουτέστιν , ήτοι, δηλαδή, τα πάντα να...ανέχεσθε ωσάν τους ...Μυκονιάτες, Τρεις μήνες θα δουλεύετε και δέκα θα κοιμάσθε.

Εδώ η συνέντευξη πήρε τέλος. Αφησα το Συριανό ποιητή με το ΄΄ Θείο κούτελο και το μακρύ ρουθούνι΄΄. Στη βάση της προτομής διάβασα : Εγεννήθη εν Σύρω τω 1850. Δεν ξέρω αν η χρονολογία είναι σωστή, γιατί οι εγκυκλοπαίδειες γράφουν ότι γεννήθηκε το 1853. Ποιο είναι το σωστό; Πάντως αν είναι το 1850 έχουμε την υποχρέωση να ετοιμασθούμε για μια πνευματική εκδήλωση γιορτάζοντας έτσι τα 125 χρόνια από τη γέννηση ενός λαμπρού και ακτινοβόλου πνεύματος.Εφημερίδα ΘΑΡΡΟΣ Οκτώβριος 1975.