Ιωάννης Καποδίστριας-Υπερασπιστής της δημοκρατίας

<<...Είμαι ευτυχής διότι ηδυνήθην να προσφέρω...δια την εθνικήν ανεξαρτησίαν και ελευθερίαν, δι΄ αυτό το τόσον θεάρεστον έργον, τα λείψανα της μετρίας καταστάσεώς μου εις το θυσιαστήριον της πατρίδας... Δια τον αυτόν τούτον λόγον θέλω αποφεύγει και ήδη να δεχθώ την προσδιοριζόμενην ποσότητα δια τα έξοδα του αρχηγού της Επικρατείας, απεχόμενος , εν όσω τα ιδιαίτερά μου χρηματικά μέσα εξαρκούν , από το να εγγίσω μέχρι και οβολού τα δημόσια χρήματα προς την ιδίαν μου χρήσιν....

Αποστρέφομαι το να προμηθεύω εις τον εαυτόν μου τας αναπαύσεις του βίου, αι οποίαι προυποθέτουν την ευπορίαν, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων, περικυκλωμένοι από πλήθος ολόκληρον ανθρώπων βυθισμένων εις την εσχάτην αμηχανίαν.

Ελπίζω ότι όσοι εξ υμών συμμετάσχουν εις την κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ΄ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατό να λαμβάνουν μισθούς αναλόγους με το βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των , αλλ΄ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρημαστικά μέσα, τα οποία έχει η κυβέρνησις εις την εξουσίαν της.>>

(Ο Καποδίστριας προς την Δ΄Εθνική Συνέλευση , Αργος 4 Αυγούστου 1829). Αυτό ήταν το συγκλονητικό μήνυμα αυτού του μεγάλου ηγέτου και ανθρώπου.

Ιωάννης Καποδίστριας

Ο Ιωάννης καποδίστριας φθάνει στο Ναύπλιο τον Ιανουάριο του 1828 και αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της ελεύθερης πλέον Ελλάδας. Το ανεξάρτητο νέο κράτος δεν αποτελεί παρά ένα ΄΄απέραντον ερείπιον΄΄. Η χαρισματιοκή προσωπικότητά του, τα πολυποίκιλα προσόντα , οι σπουδαίες διπλωματικές ικανότητες, οι διεθνείς του σχέσεις, τον καθιστούν τον καταλληλότερο για τη θέση του Κυβερνήτη.

Επιδίδεται αμέσως στο έργο της ανόρθωσης με την παροιμιώδη εργατικότητά του. Πρώτο μέλημα η οργάνωση του στρατεύματος. Ο πόλεμος εξακολουθεί και ο αγώνας της απελευθέρωσης πρέπει να συνεχισθεί αμείωτος. Τίθενται οι βάσεις της οικονομίας, λαμβάνονται τα πρώτα μέτρα για τη γεωργία και τη βιοτεχνία.

Με δραστικές ενέργειες προχωρεί στην πάταξη της πειρατίας , ώστε να αποκατασταθεί η ελεύθερη επικοινωνία και να αναπτυχθεί η εμπορική ναυτιλία. Οργανώνει τις ανύπαρκτες ως τότε δημόσιες υπηρεσίες , αρχίζει ένα σημαντικό νομοθετικό έργο, σχεδιάζει τη δημιουργία νέων πόλεων, διανέμει γη στους ακτήμονες. Η μεγάλη , όμως, έμφαση δίδεται στην Παιδεία. Ο Κυβερνήτης κοιτάζει στο μέλλον.

Κατορθώνει όλα αυτά, όταν η φτώχεια των ανθρώπων αγγίζει την έσχατη ένδεια, όταν έχει να φροντίσει την περίθαλψη των χιλιάδων ορφανών παιδιών, ενώ συγχρόνως, προσπαθεί να εμφυσήσει στο λαό μια νέα νοοτροπία ελεύθερου πολίτη, αλλάζοντας συνήθειες δουλείας αιώνων.

Ενδειξη του ήθους του, απόδειξη της συμπόνοιας και της συμπαράστασης του Καποδίστρια στους κατατρεγμένους, είναι το ότι δεν δέχθηκε ποτέ να λάβει μισθό από την Πολιτεία, αντίθετα δήμευσε όλη την κτηματική περιουσία του στην Κέρκυρα υπέρ των απόρων συμπατριωτών του.

Παράδειγμα προς....αποφυγήν σε ΄΄μοντέρνους καιρούς΄΄, κατανοητό μόνο σε εκείνους που η αυτοθυσία για το κοινό καλό αποτελεί αμετακίνητη θέση.

Ο Καποδίστριας δεν πήρε , μόνον έδωσε. Παρέμεινε στην αρχή επί τρία χρόνια και οκτώ μήνες. Οι ανυπέρβλητες δυσκολίες που αντιμετώπισε δεν έχουν προηγούμενο στη νεώτερη ελληνική ιστορία. Και όμως , κατόρθωσε να δημιουργήσει κράτος.

Τα μέτρα και οι προθέσεις του, ωστόσο, δημιούργησαν αντιδράσεις. Οι εχθρικές διαθέσεις μερίδας των κοτζαμπάσηδων δεν αργούν να διαφανούν. Οι Αγγλοι συστηματικά αντιδρούν και ακολουθούν οι Γάλλοι. Σταδιακά η αντίδραση θα μετατραπεί σε απροκάλυπτη έχθρα. Το βίαιο, αιματηρό τέλος του Καποδίστρια ήταν μια ΄΄μοιραία΄΄ κατάληξη.

Οι σφαίρες εναντίον του Ελληνα Κυβερνήτη, το φονικό μαχαίρι (Γεώργιος Μαυρομιχάλης) που τον έπληξε το μοιραίο εκείνο πρωινό της 27ης Σεπτεμβρίου του 1831 μπροστά στην εκκλησία του Αγ. Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο καταγράφηκαν στην ιστορία ως μια ακόμη ελληνική τραγωδία.

Κυνική πολιτική

Και ενώ ο Καποδίστριας είναι ο κυβερνήτης της Ελλάδας οι μεγάλες δυνάμεις διακηρύσσουν κυνικά την προτίμησή τους για εγκαθίδρυση μοναρχικού πολιτεύματος . Ηταν φανερό ότι η αποτίναξη του τουρκικού ζυγού έπρεπε ν΄ αντικατασταθεί με υποταγμένα ξένου δόγματος όργανα, που δεν θα ανήκαν στην ορθοδοξία και δεν θα εγνώριζαν τη γλώσσα, τις παραδόσεις και το γεωγραφικό στίγμα της χώρας που επρόκειτο να ηγεμονεύσουν. Οι πικρίες και οι αντιδράσεις του Καποδίστρια , στις ωμές αυτές παρεμβάσεις στο πρόσωπο και στο αξίωμά του και η παραγνώριση με τόση ωμότητα των αποφάσεων των εθνοσυνελεύσεων που με τόσο σθένος υπεράσπιζε, είχαν ως συνακόλουθο αποτέλεσμα τη συντομότερη προαποφασισμένη φυσική εξόντωσή του.

Οι ξένοι οι οποίοι υπεκίνησαν τους Υδραίους δεν είχαν άλλον παρά να κατορθώσουν δια των ιδίων των Ελλήνων να λείψει από την Ελλάδα ο άγρυπνος φύλαξ αυτών .Στα σχέδιά τους αυτά οι ξένοι βρήκαν τους Ελληνες συμμάχους τους. Τους Ελληνες Εφιάλτες. Η οργάνωση του κράτους κατά τα διεθνή πρότυπα από τον Καποδίστρια, αποστέρησε οικογένειες ισχυρές και κοινωνικές ομάδες από τα μέχρι τότε εν πολλοίς άνομα εισοδήματά τους. Η οικογένεια Μαυρομιχάλη έχασε τα εισοδήματα του ιδιότυπου κρατιδίου της στη Μάνη αλλά και τις δυνατότητες πειρατικών καταδρομών, συνήθων μέχρι τότε.

Η κατάργηση του ελεύθερου λιμένος της Υδρας και η εγκατάσταση δημοσίων αρχών, στέρησε το ναυτικό νησί από τα πλούτη της ασυδοσίας των πρώτων χρόνων .

Κατόρθωμα απίστευτο των Χίων προσφύγων η Ερμούπολη της Σύρας, πολέμησε τον Κυβερνήτη για ανάλογα αίτια.

Σταμάτησε το λαθρεμπόριο, τις αποδοχές πειρατειών, την κιβδηλοποιία και τα νόμιμα τελωνειακά τέλη πήγαιναν πλέον στο Δημόσιο ταμείο.(Καθημερινή ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ 1996 )

Σύμφωνα με αρκετούς ιστορικούς η δολοφονία του Καποδίστρια οργανώθηκε απο την Μεγάλη Βρετανία και την Γαλλία. Απόδειξη ίσως είναι και το γεγονός ότι η γαλλική πρεσβεία δέχτηκε με ευκολία να παραχωρήσει άσυλο στον Γεώργιο Μαυρομιχάλη. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο φάκελος για την δολοφονία του Καποδίστρια στα βρετανικά αρχεία παραμένει απόρρητος.

1821-2021 : 200 χρόνια από την Επανάσταση του 21

Το 2021 θα γιορτάσουμε 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Ολοι θα θυμηθούμε τις ηρωικές εκείνες στιγμές, τους ήρωες που έδωσαν το αίμα τους για την απελευθέρωση της πατρίδας από τον Οθωμανικό ζυγό. Θα θυμηθούμε τον πρώτο της κυβερνήτη , τον Ιωάννη Καποδίστρια , που με τόσες ανυπέρβλητες δυσκολίες , προσπάθησε να δημιουργήσει ένα ελεύθερο κράτος. Ομως όπως και τότε ήμασταν περικυκλωμένοι από ξένους εχθρούς , από κοτζαμπάσηδες και Εφιάλτες έτσι ΄΄και τώρα κυκλωμένοι από ξένους εχθρούς. Τώρα παντού καρχαρίες να αρπάξουν την περιουσία μας, τα παιδιά μας, το μέλλον μας. Πάντα στα λόγια πατριώτες. Μα ο φοροφυγάς δεν είναι πατριώτης. Ούτε ο αραχτός του Δημοσίου. Ούτε ο κρατικοδίαιτος μικρός η μεγάλος επιχειρηματίας. Ούτε ο επιδοτούμενος αγρότης του καφενείου. Ουτε ο νεόπλουτος που μαιμουδίζει τον ευρωπαίο πολίτη. Ούτε ο πελάτης του βουλευτή, του κομματάρχη και του βλαχοδήμαρχου. Ούτε ο αφασικός που περνάει την ώρα του με χα χα χου χα. Πάντα, για όλα τα κακά της μοίρας μας. Πάντα για τις κακοδαιμονίες μας. Πάντα για τις ανοησίες μας. Πάντα για τις εγκληματικές επιλογές μας. Πάντα για όλα φταίνε οι ξένοι. Μας είπαν ψέματα πολλά. Συμφωνώ και επαυξάνω. Ομως κι εμείς είπαμε αναμεταξύ μας και στον εαυτό μας ψέματα πολλά. Ψέμα στο ψέμα κολύμπα τώρα στα σκατά και άσε τα εύκολα, τα φτηνά και τα πέτσινα τα πατριωτικά!΄΄. Στέφανος Δανίκας

Θα θύμιζα , ότι ανάμεσα στους κοτζαμπάσηδες και στους Εφιάλτες βρίσκονται και οι εκάστοτε πολιτικοί μας , οι οποίοι δεκαετίες τώρα , μας κυβερνάνε , αποκομίζοντας αμύθητα κέρδη για τον εαυτό τους . Μας είπαν παραμύθια πολλά και μας άφησαν εγκλωβισμένους σε μια παγίδα που ποτέ δεν προσέξαμε. Αναζητώ τον κυβερνήτη ΄΄ο οποίος θα είναι εφάμιλλος του Σωκράτους κατά την ηθική, του Θεμιστοκλέους κατά το φιλόπατρι , του Αριστείδου κατά την δικαιοσύνην , άλλος Κόρδος κατά την αυταπάρνησιν , άνθρωπος του Πλούταρχου μ΄ όλας τας αρετάς ενδοξοτάτων πατέρων κατά πάντα άξιος απόγονος '' όπως θα έλεγε και ο Σπηλιάδης , στον οποίον να πιστέψω για ένα καλύτερο μέλλον , για τα παιδιά μας , για μας , για την πατρίδα.
Γιατί θέλω ν΄ αλλάξω το στίχο ......

΄΄Καληνύχτα Κεμάλ , αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ΄΄...

κοτζαμπάσηδες: Η οικονομική ολιγαρχία της εποχής, οι έχοντες και κατέχοντες, οι αντιπρόσωποι των τουρκικών συμφερόντων προεπαναστατικά και των δυτικών μετεπαναστατικά.