Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου Ο ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΠΟΝΤΟΣ

Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου Ο ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΠΟΝΤΟΣ
Ο σύλλογος είναι πολιτιστικός και αθλητικός. Τα μέλη του συλλόγου είναι από τη Μακεδονία, τη Θράκη ,οι απανταχού Ποντιακής καταγωγής καθώς και φίλοι που αγαπούν το σύλλογο. Ο σύλλογος ιδρύθηκε το 2003 ως σύλλογος Βορειοελλαδιτών Σύρου και αθλητικός σύλλογος ''Ο Μέγας Αλέξανδρος''. Σήμερα ο σύλλογος, μετά την τροποποίηση του καταστατικού του, φέρει τη νέα του .επωνυμία Η αίθουσα του συλλόγου βρίσκεται στο Κάτω Μάννα (Χώνες) επί του κεντρικού δρόμου. ΤΗΛΕΦΩΝΑ επικοινωνίας 6932411950. ΤΜΗΜΑΤΑ : Παιδικό Θεατρικό Εργαστήρι κάθε Παρασκευή 17.00-19.00, Σάββατο 10.30-12.30 και 16.30-18.30 - ΤΜΗΜΑ ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ ΧΟΡΩΝ :Τμήμα παιδιών και εφήβων κάθε Παρασκευή 19.10-20.00 και 20.00-21.00 . Τμήμα ενηλίκων κάθε Κυριακή 18.30-19.30 για αρχάριους και 19.30-20.30. για προχωρημένους. Χοροδιδάσκαλος ο Χρήστος Καρυοφυλλίδης. Σκοπός μας , να ΜΗΝ ξεχάσουμε τις ρίζες μας και να μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας την ιστορία μας.

Translate

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Μαθήματα Ποντιακής Λύρας από το Σύλλογο Βορειοελλαδιτών Σύρου

 Αναβάλλεται προσωρινά η συνάντηση για την έναρξη του τμήματος εκμάθησης ποντιακής λύρας.
Θα επανέλθουμε με νεώτερο αρχές του νέου έτους.
 
Ο δάσκαλος με τον οποίο έχουμε έρθει σε επικοινωνία είναι
ένας από τους μεγαλύτερους λυράρηδες.
 
Από μικρή ηλικία ασχολείται με την ποντιακή και ελληνική μουσική και το ποντιακό θέατρο.   

 
 
 
 
Ο Σύλλογος Βορειοελλαδιτών Σύρου προχωρά στη δημιουργία τμήματος εκμάθησης Ποντιακής Λύρας. Για το σκοπό αυτό θα συνεργαστεί με λυράρη από ποντιακό σύλλογο των Αθηνών.
Η πρώτη συνάντηση γνωριμίας θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 1 Δεκεμβρίου και θα επαναληφθεί την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου.
Ποντιακή Λύρα ή Κεμετζές
Η Ποντιακή λύρα είναι το κατ΄ εξοχήν μουσικό λαϊκό όργανο των Ελλήνων του Πόντου που ανήκει στην κατηγορία των εγχόρδων τοξοτών μουσικών οργάνων, δηλαδή που χειρίζονται με τόξο (κοινώς δοξάρι, ποντιακά: τοξάρ). Το μήκος του κυμαίνεται από 55 μέχρι 60 εκατοστά.
 
 

Γεωγραφικά η ποντιακή λύρα παίχτηκε στις περιοχές εκείνες που κάποτε συνιστούσαν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας (από την Σαμσούντα μέχρι ανατολικά της Τραπεζούντας). Σήμερα, σε αυτήν την περιοχή που βρίσκεται στη βορειοανατολική Τουρκία, η κεμεντζέ παίζεται εκτενώς και λέγεται Καραντενίζ κεμεντζέ. Το μουσικό αυτό όργανο γενικά δεν παίζεται σε άλλα μέρη της Τουρκίας.
 

Οι Έλληνες του Πόντου, που έζησαν σ'αυτή την περιοχή για σχεδόν 3000 χρόνια, και που εκδιώχθηκαν το 1923 στο πλαίσιο ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας , μερικές φορές ονομάζουν το μουσικό αυτό όργανο απλά 'λύρα'.
 
 
Ο Laurence Picken γράφει: «Ποτέ δεν θα μάθουμε τι έπαιζε με την λύρα του ένας αγράμματος λυράρης στις αρχές του Μεσαίωνα, αλλά το πολυφωνικό παίξιμο της λύρας από εκείνους που ζουν στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, στη ζώνη της καλλιέργειας φουντουκιών μεταξύ Κερασούντας και Χόπα, θα μπορούσε χωρίς υπερβολή να περιγραφεί ως σχεδόν-μεσαιωνικό».
 
 
Η προέλευση της ποντιακή λύρας είναι πολύ δύσκολο να προσδιορισθεί λόγω έλλειψης καταγεγραμμένων ιστορικών πηγών. Η λέξη κεμεντζέ θεωρείται ότι προέρχεται από τις περσικές λέξεις keman (δοξάρι) και che (μικρό). Το kamancheh ή kamāncha είναι ένα περσικό έγχορδο μουσικό όργανο που «συγγενεύει» με το έγχορδο rebab (τον ιστορικό πρόγονο του kamancheh) και επίσης με την έγχορδη βυζαντινή λύρα που είναι πρόγονος της ευρωπαϊκής οικογένειας βιολιών. Η απάντηση θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ότι η ποντιακή λύρα σχετίζεται και με το kamancheh και με την βυζαντινή λύρα.
 
 
Ο λυράρης μπορεί να παίξει την ποντιακή λύρα είτε όρθιος είτε καθισμένος κρατώντας την λύρα όρθια. Όταν ο λυράρης παίζει καθισμένος την ποντιακή λύρα, το κάτω μέρος του μουσικού αυτού οργάνου στηρίζεται μεταξύ των μηρών του (λυράρη). Οι χορδές αγγίζονται με τη σάρκα των δάχτυλων, όχι με τα νύχια. Δεν υπάρχει κανένα vibrato. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ποντιακής λύρας είναι η πολυφωνία του, όπου διπλοχορδίες και παράλληλα τέταρτα κυριαρχούν. Η μετακίνηση καρπών επίσης χρησιμοποιείται, κυρίως στους γρηγορότερους σκοπούς.
 
 
Για πληροφορίες : Μυτιλήνης 17-Ερμούπολη. Τηλ. 6932411950.

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

Το έθιμο της Αγίας Βαρβάρας στο Σύλλογο Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου




Μία από τις σπουδαιότερες παρακαταθήκες, που μας άφησαν οι παλιότεροι είναι τα έθιμα. Στην Ελλάδα τα έθιμα υπάρχουν από την Ομηρική εποχή, διατηρήθηκαν δια μέσου των αιώνων, από γενιά σε γενιά, άγραφτα μόνο με την παράδοση. Από αρχαιοτάτων χρόνων τα έθιμα είναι ο καθρέφτης του Ελληνικού λαού. Βάσει αυτών κατόρθωσε να διατηρήσει ακμαίο το ηθικό του, και τον πολιτισμό του , σε χρόνους κατοχής και δουλείας, όταν το Ελληνικό Έθνος κινδύνευε με αφανισμό.
 
 
Η Θρακιώτικη ιδιαίτερα παράδοση έχει μια παρακαταθήκη από πληθώρα εθίμων, που έχουν την αφετηρία τους στα αρχαία χρόνια.
 

Ένα από αυτά είναι το έθιμο της Βαρβάρας, που έχουμε την τύχη να το βιώνουμε μέχρι σήμερα μαζί με τους Θρακιώτες της Βέροιας. Το έθιμο της Βαρβάρας γιορτάζονταν στην περιοχή της Θράκης ανήμερα της Αγίας Βαρβάρας, στις 4 Δεκεμβρίου. Είναι πανάρχαιο έθιμο και θυμίζει την πανσπερμία. Το σιτάρι από τα αρχαία χρόνια κατέχει την πρώτη θέση στη διατροφή του λαού μας , γι' αυτό πολλά έθιμα συνδέονται με τη σπορά και το θερισμό, όπως αυτό που γιορτάζουμε σήμερα. Γίνεται χρονικά ακριβώς την περίοδο που έχει τελειώσει η σπορά του σιταριού κι ο σπόρος ξεκουράζεται στα σπλάχνα της γης. Τα αρχαία ακόμα χρόνια οι νοικοκυρές μοίραζαν γλυκό ζουμί από σιτάρι αυτήν την περίοδο θέλοντας να έχουν την εύνοια για μια επιτυχημένη σοδειά. Αργότερα, όταν οι Θράκες ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό, συνέδεσαν το έθιμο με τη ζωή της Αγίας Βαρβάρας και του έδωσαν και το όνομά της.
 

 
Σ΄ αυτό το σημείο αξίζει να πούμε λίγα λόγια για τη ζωή της Αγίας, όπως τα βρήκαμε στο Συναξάρι των αγίων.
H Αγία Βαρβάρα έζησε τον 3ο αιώνα μ. Χ. Ο πατέρας της ήταν ένας από τους πιο πλούσιους ειδωλολάτρες της Ηλιουπόλεως και ονομαζόταν Διόσκουρος. Μοναχοκόρη η Βαρβάρα, διακρινόταν για την ομορφιά του σώματός της, την ευφυΐα και σωφροσύνη της. Στη χριστιανική πίστη κατήχησε και είλκυσε τη Βαρβάρα μια ευσεβής χριστιανή γυναίκα. Η Αγία Βαρβάρα όντας όμορφη γυναίκα, κλείστηκε από τον πατέρα της, όταν εκείνος έφυγε για ταξίδι, σε έναν πύργο, ούτως ώστε να μην μπορεί κανένας να τη δει. Κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού της διδάχτηκε το Χριστιανισμό από μια ευσεβή Χριστιανή, που ήταν στην υπηρεσία της. Φεύγοντας ο πατέρας της άφησε εντολή να κατασκευαστεί ένα λουτρό στον πύργο και σε αυτόν να ανοιχτούν δύο παράθυρα. Η Αγία Βαρβάρα έδωσε εντολή να ανοιχτεί και ένα τρίτο, θέλοντας έτσι να μαρτυρήσει την πίστη της στον τριαδικό Θεό.
Γυρνώντας από το ταξίδι ο πατέρας της, και βλέποντας το τρίτο παράθυρο, θύμωσε. Τον θυμό του αύξησε η άρνηση της Αγίας να δεχτεί τα συνοικέσια που είχε φέρει μαζί του ο πατέρας της, η ομολογία ότι ήταν πλέον Χριστιανή και όχι ειδωλολάτρισσα, καθώς και το ότι μπροστά του η Αγία Βαρβάρα έκανε το σταυρό της. Στον θυμό του πάνω ο πατέρας της προσπάθησε να την αποκεφαλίσει και η Αγία τράπηκε σε φυγή. Κατά τη διάρκεια της φυγής της βρέθηκε στο βουνό, όπου κρύφτηκε σε έναν βράχο, που άνοιξε θαυματουργικά στα δύο. Ένας βοσκός που είδε το θαύμα, το ανέφερε στον πατέρα της, ο οποίος συνέλαβε τελικά την Αγία και την οδήγησε στον έπαρχο της περιοχής, Μαρκιανό.
 
 
Εκεί η Αγία ομολόγησε για μια ακόμη φορά την πίστη της και περιγέλασε τα είδωλα. Ο Έπαρχος θαυμάζοντας την ομορφιά της προσπάθησε στην αρχή να την μεταπείσει, βλέποντας όμως ότι εκείνη ήταν ανένδοτη την υπέβαλε σε μαρτύρια, περισσότερο για να την σώσει από την οργή του πατέρα της, που ήθελε να φονευθεί. Πληγωμένη και βαριά τραυματισμένη η Αγία φυλακίστηκε και στο κελί της εμφανίστηκε το βράδυ ο Χριστός, που θεράπευσε όλες τις πληγές της και την παρότρυνε να διατηρήσει την πίστη της. Ο Έπαρχος βλέποντας την άλλη μέρα την Αγία θεραπευμένη, αντί να πιστέψει κι αυτός στο Χριστό, διέταξε να συνεχιστούν τα βασανιστήρια της Αγίας Βαρβάρας. Ένα από αυτά ήταν και η περιφορά της στους δρόμους γυμνή. Όταν το άκουσε αυτό η μάρτυς προσευχήθηκε φλογερά στο Θεό και ο Θεός την άκουσε. Τα φορέματά της αφαιρούνταν, αλλά κατά τρόπο θαυμαστό, άλλα ωραιότερα αντικαθιστούσαν τα αφαιρούμενα. Μια γυναίκα, η Ιουλιανή, βλέποντας το θαύμα αυτό θέλησε να διακηρύξει και αυτή την πίστη της και να υπομείνει μαζί με την Αγία Βαρβάρα τα μαρτύρια. Έτσι κι έγινε, έως ότου ο Έπαρχος διατάξει τον αποκεφαλισμό και των δύο γυναικών. Ο πατέρας της Αγίας Βαρβάρας θέλησε να εκτελέσει με τα ίδια του τα χέρια την εντολή του Έπαρχου και έτσι η Αγία Βαρβάρα παρέδωσε το πνεύμα της στον Ιησού Χριστό μετά τον αποκεφαλισμό της από τον ίδιο της τον πατέρα. Η Ιουλιανή της Νικομήδειας μαρτύρησε μαζί με τη Βαρβάρα και τιμάται επίσης ως Αγία.
Κατά την παράδοση, ενώ το ξίφος του πατέρα της έκοβε το κεφάλι της, η Θεία Δίκη με μορφή κεραυνού έκαψε τον άσπλαχνο πατέρα. Αυτόν τον τιμωρό κεραυνό, συμβολίζουν τα πυρά του πυροβολικού μας κι έχουν ως προστάτιδα την Αγία Βαρβάρα.
Η Αγία Βαρβάρα θεωρούνταν από τους κατοίκους της Θράκης προστάτιδα των παιδιών από τις κακές παιδικές ασθένειες και ιδιαίτερα της ευλογιάς που προκαλούσε πολλούς θανάτους στον παιδικό πληθυσμό. Γι' αυτό καθιέρωσαν στη γιορτή της , για να την "γλυκάνουν" να μοιράζουν γλυκό κολυβόζουμο, που το ονόμασαν "Βαρβάρα". Η παρασκευή της "Βαρβάρας" λέγεται ότι καθιερώθηκε από το εξής περιστατικό.

 


Ο σατανικός νους του Διόσκουρου, είχε συλλάβει ένα σατανικό και αποτρόπαιο σχέδιο για την εξόντωση των Χριστιανών της περιοχής του. Κάλεσε όλους τους αρτοποιούς της περιοχής του και τους έδωσε εντολή να βάλουν δηλητήριο στο ψωμί που θα παρασκεύαζαν και οι πωλητές τροφίμων δηλητήριο στα τρόφιμα που θα πωλούσαν. Το μυστικό αυτό το έμαθε η κόρη του η Βαρβάρα, και ειδοποίησε τους χριστιανούς να μην αγοράσουν ψωμί και τρόφιμα, και να πορευτούν με τα υπολείμματα που είχαν στα σπίτια τους. Έτσι κάθε Χριστιανική οικογένεια μαγείρεψε ότι πρόχειρο της βρέθηκε στο σπίτι. Επειδή όμως τα τρόφιμα που τους είχαν απομείνει ήταν πολύ λίγα και κάθε είδος από μόνο του δεν έφτανε για μια σωστή μαγειριά, έβαλαν στην κατσαρόλα λίγο από όλα. Δηλαδή, λίγο στάρι, μερικά φασόλια, κουκιά, σταφίδες και ότι άλλο σχετικό είχαν, κι όλα μαζί τα μαγείρεψαν. Έτσι χάρη στη Βαρβάρα σώθηκαν και από τότε σε ανάμνηση αυτού του περιστατικού καθιερώθηκε στη γιορτή της να μαγειρεύουν το παρασκεύασμα αυτό που είναι γλυκό και φαγητό μαζί και λέγεται  "ΒΑΡΒΑΡΑ"

CIMG0305Στη Θράκη χρησιμοποιούν εννέα είδη για την παρασκευή της Βαρβάρας. (σιτάρι, μύγδαλα, καρύδια, ρόδια, σταφίδες, κανέλα, σουσάμι, ταχίνι και φρούτα ψιλοκομμένα, κυρίως μήλα σκληρά) Στην περιοχή της Μακράς Γέφυρας και της Αδριανούπολης για γούρι έριχναν μέσα 3 έως 4 κουκιά και όποιος τα έβρισκε θεωρούνταν καλότυχος.
Η "Βαρβάρα" παρασκευάζονταν την παραμονή της εορτής της Αγ. Βαρβάρας και μοιράζονταν ανήμερα της γιορτής της πρωί πρωί.
 
 
"Και τότε έβλεπες από κάθε σπίτι να βγαίνουν παιδιά κρατώντας στα χέρια τους από το χερουλάκι τσίγκινα δοχεία με το γλυκό κολυβόζουμο και να το μοιράζουν στα σπίτια της γειτονιάς, απ' όπου επίσης έπαιρναν τη δική τους "Βαρβάρα" και την πήγαιναν χαρούμενα στο σπίτι τους. Ήταν εκείνη η μέρα γιορτή για τα παιδιά και κάθε χρόνο την περίμεναν με μεγάλη χαρά", διηγούνται με συγκίνηση ακόμη και σήμερα οι μεγαλύτεροι.
 
 
Η ατμόσφαιρα σ' όλο το χωριό ήταν εορταστική. Το σπίτι έπρεπε οπωσδήποτε να λάμπει από καθαριότητα και να είναι πανέτοιμο να δεχτεί κάθε επισκέπτη. Σ' ένα μεγάλο πανηγύρι στην καρδιά του Χειμώνα εξελίσσονταν τελικά η γιορτή της Αγίας Βαρβάρας στη Θράκη με τη Θρακιώτισσα γυναίκα φορώντας την παραδοσιακή θρακιώτικη φορεσιά να πρωτοστατεί στο όλο σκηνικό. 


Επί πλέον, ο λαός μας συνέδεσε την ημέρα της γιορτής της Αγίας Βαρβάρας με τον ερχομό του χειμώνα και το κρύο που όλο και δυναμώνει: " Η Αγια-Βαρβάρα βαρβαρώνει, ο Αϊ-Σάββας σαβανώνει κι ο Αϊ-Νικόλας παραχώνει " ή "Αγιά Βαρβάρα μίλησε και Σάββας απεκρίθη ο Άη-Νικόλας έφτασε με χιόνια φορτωμένος".


 
Γι' αυτό από τα παλιά χρόνια η γιορτή της Αγ. Βαρβάρας ήταν το χρονικό σημείο που σταματούσαν οι γεωργικές ασχολίες, αλλά και οι φροντίδες που είχαν σχέση με την καθαριότητα των σπιτιών. Και τις μεγάλες νύχτες του Δεκέμβρη οι γιορτές των Αγίων της εκκλησίας μας έδιναν την ευκαιρία στους ανθρώπους να ανταλλάξουν επισκέψεις και να απολαύσουν τη ζεστασιά των καλοστρωμένων σπιτικών.

 


Δυστυχώς σήμερα από τη μια ο σύγχρονος τρόπος ζωής κι απ' την άλλη η εισβολή της τηλεόρασης στα σπίτια μας, έγιναν αιτία να απομακρυνθούμε από τα παραδοσιακά μας πρότυπα, να διακόψουμε τις κοινωνικές μας επαφές και σταδιακά να χάνουμε την πολιτιστική μας ταυτότητα και την ανθρωπιά μας. Ευτυχώς όμως , που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, οι οποίοι κόντρα στο ρεύμα των καιρών που τείνουν να αποκόψουν τον άνθρωπο από τις ρίζες του, αφιερώνουν ατελείωτες ώρες από τον ελεύθερο χρόνο τους στη διάσωση κα διάδοση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, δίνοντας μάχη με τη λήθη και την κοινωνική αδιαφορία και φροντίζοντας να μεταλαμπαδεύσουν την αγάπη τους αυτή στις νεότερες γενιές.
 

 
Συγχαίρουμε τις Θρακιώτισσες γυναίκες και τις ευχαριστούμε, που μέχρι σήμερα, κρατώντας την παράδοση από τις μητέρες τους, συνεχίζουν και τηρούν το έθιμο της "Βαρβάρας" και δίνουν έτσι την ευκαιρία σ' όλους εμάς τους υπόλοιπους να γνωρίσουμε το μεγαλείο της ελληνικής παράδοσης .
 
Θρακική Εστία Βέροιας

Οι Πόντιοι ράγισαν καρδιές στην Ερμούπολη





Χορευτές του Συλλόγου Βορειοελλαδιτών Σύρου , κρατώντας την ποντιακή σημαία και φορώντας τις παραδοσιακές ποντιακές φορεσιές παρήλασαν - για πρώτη φορά - στην πλατεία Μιαούλη στην Ερμούπολη, μπροστά από το Δημαρχείο της πόλης.


Ο κόσμος , ο οποίος από νωρίς είχε κατακλύσει το χώρο της παρέλασης , ξέσπασε σε χειροκροτήματα με την εμφάνιση της σημαίας του Πόντου την οποία κράταγαν η πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος του συλλόγου μαζί με δυο μικρά παιδιά.


Μετά το πέρας της παρέλασης , το λόγο είχε ο χοροδιδάσκαλος Γιάννης Ευφραιμίδης , ο οποίος απήγγειλλε το ποίημα του Καβάφη <<Πάρθεν η Ρωμανία>> ενώ το χορευτικό τμήμα του συλλόγου , αμέσως μετά χόρεψε ποντιακούς χορούς. Η εκδήλωση έκλεισε με τον πυρρίχιο χορό.


Ο Σύλλογος Βορειοελλαδιτών Σύρου θέλει να ευχαριστήσει δημόσια τον Ποντιακό Σύλλογο <<Αλέξανδρος Υψηλάντης>> της Θεσσαλονίκης για τη δωρεά των πέντε γυναικείων φορεσιών και την κ. Ελευθερία Κιουρτσόγλου από τη Γλυφάδα , για την αποστολή φορεσιών από την προσωπική της ιματιοθήκη , χωρίς τις οποίες δε θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί η συγκεκριμμένη εκδήλωση.

 

Ο Σύλλογος Βορειοελλαδιτών Σύρου ιδρύθηκε το 2003 από Μακεδόνες και Θρακιώτες . Από το 2010 , το τότε Διοικητικό Συμβούλιο προσπάθησε να εντάξει στο σύλλογο και κατοίκους της Σύρου , με ποντιακή καταγωγή, με σκοπό την ανάδειξη της ιστορίας και των παραδόσεων του Πόντου.

 

Μετά τις τελευταίες εκλογές του 2012 , για την ανάδειξη του νέου Δ.Σ., αποφασίστηκε η τροποποίηση του καταστατικού του συλλόγου , με παράλληλη τροποποίηση και της ονομασίας του συλλόγου , ώστε να εμπεριέχεται σ΄ αυτό το όνομα ΄΄Πόντος΄΄. Είναι ένας από τους επόμενους στόχους του συλλόγου καθώς και η απόκτηση φορεσιών για όλα τα μέλη του χορευτικού.

 

Σίγουρα οι εποχές δεν είναι εύκολες για τους πολιτιστικούς συλλόγους και τα μέλη του συλλόγου , ποντιακής καταγωγής, είναι ελάχιστα. Ομως , η παρουσία ανθρώπων που δεν έχουν ποντιακή καταγωγή , όπως της φίλης από την Ελβετία και της φίλης από την Ιταλία (καθηγήτρια σε πανεπιστήμιο του Μιλάνου), οι οποίες παρήλασαν και χόρεψαν μαζί μας , μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε !!!


 
 



 
 

Χριστούγεννα με το θεατρικό εργαστήρι του Συλλόγου Βορειοελλαδιτών Σύρου, στο θέατρο Απόλλων





Ο κόσμος ολόκληρος είναι ένα θέατρο

κι εγώ έχω μια θέση στη σκηνή, που μου ανήκει





Η παιδικότητα είναι το σύνολο των ιδιοτήτων που χαρακτηρίζουν το παιδί, κυρίως η αγνότητα, η αθωότητα, η ειλικρίνεια , ο αυθορμητισμός και η ευπιστία. Οτι πιο σπουδαίο μπορεί να διατηρήσει κανείς!



 

Ο Σύλλογος Βορειοελλαδιτών Σύρου , μέσα από το θεατρικό εργαστήρι , ευελπιστεί να προσφέρει στα παιδιά ώρες χαράς και δημιουργικής απασχόλησης. Το παιδικό θεατρικό εργαστήρι λειτούργησε το 2010, υπό την επίβλεψη της τότε υπεύθυνης κ. Βέτας Αποστολίδου - η οποία είχε και την ιδέα της δημιουργίας του θεατρικού εργαστηρίου. Τα προηγούμενα χρόνια τα παιδιά είχαν τη χαρά και την ικανοποίηση να ανεβάσουν τις θεατρικές τους παραστάσεις στο θέατρο Απόλλων όπως <<Το όνειρο του σκιάχτρου>>, <<ΚωμΟδύσσεια>> καθώς και <<Των παραμυθιών εικόνες>>.




Στο θεατρικό εργαστήρι , κάτω από την επίβλεψη της εμψυχώτριας, τα παιδιά μαθαίνουν να παίζουν ομαδικά , να αναπτύσουν την αυτοπειθαρχία τους και να πλουτίζουν το λεξιλόγιό τους. Μαθαίνουν να εκφράζονται και με άλλα μέσα, πέρα απ’ το λόγο, όπως με τα μάτια, με τα χέρια, το πρόσωπο, το σώμα, που κανείς δεν τα έμαθε να τα χρησιμοποιούν. Το θέατρο , λειτουργώντας μέσα στην ομάδα , επιτρέπει στα παιδιά ν΄ αποκτούν σχέσεις παραδοχής, εμπιστοσύνης, αλληλοεκτίμησης, αλληλοκατανόησης, αλληλοβοήθειας. Ακόμη το θέατρο εστιάζεται γύρω από κανόνες δικαίου και ηθικές αξίες, τι είναι συμφωνημένο και τι μη, που τα παιδιά μαθαίνουν αβίαστα να σέβονται και να τηρούν. Με δυο λόγια τα παιδιά διασκεδάζουν, είναι ευτυχισμένα. Η προσωπικότητα του παιδιού ανθίζει, μαθαίνει εύκολα δίχως καταπίεση ή εξάρτηση.
 




Στο θεατρικό εργαστήρι τα παιδιά , με τα παιχνίδια και τις πρόβες για το έργο που θα ανεβάσουν στο τέλος της σεζόν , έρχονται σε επαφή με την τέχνη του θεάτρου. Το θέατρο είναι ένα από τα τελευταία μέσα - οχυρά ελεύθερης ανάπτυξης της παιδικής φαντασίας. Η εξοικείωση του παιδιού με το θέατρο πρέπει να γίνεται από πολύ νωρίς. Το παιδί έχει δίψα να παίξει, ν’ αναπαραστήσει, ν’ αυτοσχεδιάσει.
 




Ο Κωστής Παλαμάς έγραφε : «Θυμάμαι τα παιχνίδια που έπαιζα παιδί, που αυτοσχεδίαζα, γινόμουν αράδα – αράδα δεσπότης, στρατηγός, λιμαδόρος, φλυαρούσα, ξεφώνιζα, έπιανα γνωριμίες με τους τοίχους, είχα δοσοληψίες με τα μυρμήγκια της γλάστρας....».
 




Ομως και τα μεγαλύτερα ''παιδιά'' χρειάζονται ένα διάλειμμα από τη δύσκολη καθημερινότητα . Στο θεατρικό τμήμα των ενηλίκων μπορεί κανείς να βρει μια διέξοδο , ένα χαμόγελο και ν΄ ανακαλύψει κάτι από το παιδί που κρύβεται μέσα του…Η γνήσια παιδικότητα βρίσκεται σε όλους τους ανθρώπους όλων των ηλικιών. Μέσα από το θέατρο , μέσα από ένα ρόλο , μια παντομίμα, ένα παιχνίδι η χαμένη παιδικότητα ενός ενήλικα έχει την ευκαιρία - έστω και για λίγο - να επιστρέψει…Με το θέατρο είναι σαν ν΄ ανακαλύπτεις τη ζωή από την αρχή. Τα μέλη του εργαστηρίου αναπτύσσουν τις ατομικές δεξιότητες, καλλιεργούν την ικανότητα να συνυπάρχουν , ενισχύοντας τη μοναδικότητά τους. Ανακαλύπτουν προσωπικές ικανότητες και μέσα από το μοίρασμα και την έκθεση , αποκτούν αυτοπεποίθηση. Στο θεατρικό εργαστήρι έχεις τη χαρά να παίζεις και τη χαρά να συναντάς ανθρώπους.




Φέτος ο σύλλογος συνεργάζεται με μια νέα εμψυχώτρια . Η κ. Ελένη Βουτσίνου είναι απόφοιτος - μεταξύ άλλων - της Παιδαγωγικής Σχολής Θεάτρου του Λ.Κουρετζή και μέλος του Ελληνικού Κέντρου Εμψυχωτών Θεατρικού Παιχνιδιού-Παιδαγωγικής θεάτρου. Ως παιδαγωγός θεάτρου συμμετείχε στο κλιμάκιο θεατρικού παιχνιδιού του προγράμματος <<Μελίνα>> , με προγράμματα σε 80 σχολεία σ΄ όλη την επικράτεια. Εργάστηκε στην παιδική σκηνή του θεάτρου Ημέρας στους Αμπελόκηπους ως εμψυχώτρια αλλά και ως ηθοποιός. Ο σύλλογος θέλει να ευχαριστήσει την κ. Ειρήνη Δράκου , η οποία υπήρξε ο καταλυτικός κρίκος της γνωριμίας του θεατρικού εργαστηρίου με την κ. Βουτσίνου.


 


Με σεβασμό στην παιδική ψυχολογία και με την πίστη ότι το θέατρο έχει θεραπευτική αξία , το θεατρικό εργαστήρι προετοιμάζει τις νέες του παραστάσεις ...





Παιδικό Τμήμα - Ωρες λειτουργίας, Παρασκευή και Σάββατο 17.00-19.00

23 Δεκεμβρίου - Θέατρο Απόλλων : Χριστουγεννιάτικη παράσταση <<H Αγέλαστη Πολιτεία και οι καλικάντζαροι>>.

Τέλος σεζόν : Ο Μάγος των χρωμάτων, του Γιάννη Ξανθούλη
 




Τμήμα Ενηλίκων - Ωρες λειουργίες, Δευτέρα 17.30-19.30.

Θεατρική παράσταση : Ο Πεταλουδόσαυρος , ένα από τα πιο ευφάνταστα παραμύθια του Ευγένιου Τριβιζά . Μέσα από τις περιπέτειες του ο Πεταλουδόσαυρος γίνεται σύμβολο όλων εκείνων που αρνούνται να θυσιάσουν « τα πολύχρωμα φτερά τους » στο βωμό της αποδοχής και της ομοιομορφίας .