Διγενής Ακρίτας - Ο ήρωας του Βυζαντίου

Ο Ακρίτας είμαι Χάροντα δεν περνώ με τα χρόνια.
Μ άγγιξες, μα δε μ'ένιωσες στα μαρμαρένια αλώνια.
Είμαι 'γω η ακατάλυτη ψυχή των Σαλαμίνων,
στην Επτάλοφη έφερα το σπαθί των Ελλήνων.
Δεν χάνομαι στα Τάρταρα, μονάχα ξαποσταίνω,
στη ζωή ξαναφαίνομαι και λαούς ανασταίνω.

Κωστής Παλαμάς

 

Ο Διγενής Ακρίτας, ο ήρωας του Βυζαντίου και των ατελείωτων πολέμων κατά των Αράβων ΚΑΙ ΤΩΝ Σαρακηνών, μέσα στη ΦΑΝΤΑΣΙΑΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗ ΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΕΓΙΝΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ μεγαλύτερες μυθικες μορφές και ανάχθηκε σε σύμβολο ανδρείας .

Οι ακρίτες ήταν οι φρουροί των συνόρων της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και κυρίως των Ανατολικών και νοτίων άκρων της, όπου οι επιθέσεις ΠΕΡΣΩΝ-ΑΡΑΒΩΝ-Σαρακηνών ήταν συχνό φαινόμενο. Η κυρία αποστολή των Ακριτών ήταν η φρούρηση τών συνόρων, η διαφύλαξη των περασμάτων, η συνοδεία των αυτοκρατόρων και στρατηγών κατά τις εκστρατείες ή περιοδείες και η καταδίωξη των ΑΠΕΛΑΤΩΝ, ληστών που λυμαίνονταν τους γαιοκτήμονες.

Πρόδρομος των Ακριτών θεωρείται το σώμα των ΜΑΡΔΑΙΤΩΝ που συστήθηκε από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Πωγωνάτο με σκοπό νά υπερασπίζει τα σύνορα στην περιοχή του όρους Λίβανος, περί το 677μχ. Κατά την λεγομένη πρώιμη Βυζαντινή περίοδο, υπήρχαν τα στρατεύματα των συνόρων εγκατεστημένα σε μόνιμη βάση στις περιοχές αυτές. Αργότερα, αυτοί οι στρατιώτες θα αντικατασταθούν από στρατιώτες-αγρότες, άτομα δηλαδή πού εκτός από άμυνα και προστασία θα προσφέρουν και οικονομική ανάπτυξη καλλιεργώντας τη γη ή ασχολούμενοι με την κτηνοτροφία. Οι συνοριακοί αυτοί φρουροί κατ' αρχάς ονομάζονταν στρατιώται και μετέπειτα Ακρίτες.

Μεγάλος αριθμός δημοτικών τραγουδιών που τα ονομάζουμε Ακριτικά τραγούδια και που οι ρίζες τους ανάγονται στον 8ον μΧ. αιώνα, αναφέρονται στους ακρίτες.

Ακρίτας όντες έλαμνεν,
σην παραποταμέαν.

Επέγνεν κι έρτον κι έλαμνεν,
την ώρα πέντ αυλάκια.

Επέγνεν κι έρτον κι έσπερνεν,
εννέα κότια σπόρον.

Έρθεν πουλίν κι εκόνεψεν,
ση ζυγονί την άκρα.

Σκούται και καλοκάθεται,

ση ζυγονί την μέσεν.

- Οπίσ’ πουλίν, οπίσ πουλίν,
μη τρως την βουκεντρέαν.

Και το πουλίν κελάηδεσεν,
σαν ανθρωπί’λαλίαν.

- Ακρίτα μου, ντο κάθεσαι,
ντο στέκεις και περμένεις;

Το ένοικο σ’ εχάλασαν,
και την καλή σ’ επαίραν.

Τ όλον καλλίον τ’ άλογο σ’,
στρώνε και καβαλκεύνε.

Και τ’ άλλα τα καθέτερα,
στέκνε και χλιμιντρίζνε.

Ακρίτας παραθύμωσεν,
Ακρίτας εθερέθεν.

Ο Διγενής στην πραγματικότητα ενσαρκώνει τον διαχρονικό ήρωα, με ποικίλα ονόματα: Διγενής, Ιενής, Ιγιαινής, Διονής, Γιγενής, Γιαννακής, Γιαννακός, Μαυρόγιαννης, Δαρδανής, Δημητρής, αλλά και ονόματα άλλων ακριτικών ηρώων, όπως Πορφυρής, Μπροσφύρης, Ανδρόνικος, Κωνσταντίνος, Κωνσταντάς, Θεοφύλακτος.

Ο Βασίλειος Διγενής Ακρίτας είναι ο γνωστότερος από τους ήρωες των ακριτικών τραγουδιών. Πρωταγωνιστεί στο έμμετρο αφηγηματικό έργου του 11ου-12ου αι., Διγενής Ακρίτης ή Έπος του Διγενή Ακρίτη. Σε μια μάλιστα από τις διασκευές του έπους αναφέρεται ότι ήταν σύγχρονος του Αυτοκράτορα Βασίλειου και ταυτιζόταν με αυτόν

Το έργο σώζεται σε έξι χειρόγραφες παραλλαγές: η μία από αυτές η παραλλαγή της Τραπεζούντος , ανακαλύφθηκε την 21η Μαΐου του 1868 από τον καθηγητή του Φροντιστηρίου Τραπεζούντας και γνωστό λόγιο Σάββα Ιωαννίδη κατά την επίσκεψη του στη Μονή Σουμελά. Το έργο αποτελείται από 2160 σελίδες και με τη συνεργασία του ιστορικού Σάθα φτάνει στο Παρίσι όπου και υπό την επιμέλεια Σάθα και Legrand δημοσιεύεται πρώτη φορά το 1875 από τις εκδόσεις Maisonneuve με τον τίτλο Les exploits de Digénis Akritas d'après le manuscrit unique de Trébizonde. Η δημοσίευση του έργου στη γαλλική πρωτεύουσα δίνει άλλο κύρος στο χειρόγραφο της μονής Σουμελά και ανοίγει νέους δρόμους στη λογοτεχνική εξερεύνηση των ακριτικών τραγουδιών. Τα άσματα αυτά αποκτούν πλέον «τίτλους ευγενείας» σε σχέση με τα κλέφτικα της Ηπείρου και της Στερεάς Ελλάδας, που μέχρι τότε κυριαρχούσαν στην εκτίμηση των ελληνιστών λογίων. Επιπλέον είναι παλαιότερα, μεγαλύτερης γεωγραφικής εμβέλειας και, κυρίως, δεν είναι μεμονωμένα αλλά ανήκουν σε κύκλους.

Αλλά αν στη Γαλλία ο Ακρίτας περιφέρεται στα σαλόνια της αριστοκρατίας και στις βιβλιοθήκες των πανεπιστημίων δε συμβαίνει το ίδιο και στον Πόντο. Εκεί το έπος αναγνώσθηκε κυρίως ως μαρτυρία του εθνικού πνεύματος, της ανδρείας και της μαχητικότητας του ελληνικού στοιχείου ενάντια στον κατακτητή και υπό τη μορφή ασμάτων « ... ελέγοντο υπό εσχατογήρων αγροτών».

Σε μια επιδρομή του στα βυζαντινά εδάφη, ο εμίρης της Συρίας Μουσούρ, απαντά και μονομαχεί με την Ειρήνη, θαρραλέα κόρη του βυζαντινού στρατηγού. Αλλά...

Απάνω σε μια κονταριά εκόπη το κουμπί της
Κι ελάμψανε τα στήθη της κι εφάνη η γενειά της

Ο Μουσούρ καταλαβαίνει πως μονομαχεί με κοπέλα, την ερωτεύεται και την αρπάζει για δική του. Τα πέντε αδέρφια της κοπέλας βγαίνουν στο κατόπι του, τον βρίσκουν και του γυρεύουν πίσω την αδερφή τους. Ο Μουσούρ αρνείται, μονομαχεί με τον μικρότερο και νικιέται από αυτόν. Ο έρωτας του όμως για την όμορφη κόρη δεν τον αφήνει να την αποχωριστεί. Έτσι ο εμίρης βαφτίζεται χριστιανός, την παντρεύεται και το ζευγάρι εγκαθίσταται στο βυζαντινό έδαφος. Η μητέρα του οργισμένη του μηνύει να επιστρέψει στην πατρίδα του αλλά εκείνος κατορθώνει και την πείθει όχι μόνον να αποδεχθεί το γάμο του αλλά και να προσχωρήσει η ίδια και η υπόλοιπη οικογένεια τους, στον Χριστιανισμό.

Κι οι δυο γενιές εσμίξασι και τέκνον εγεννήθη.
Κι ήταν ωραίος σα θεός κι από μωρόν εκρίθη
και Διγενή τον είπασι κι έγινε παραμύθι

Ένα χρόνο λοιπόν, μετά τον γάμο του Μουσούρ και την μοναχοκόρης του Βυζαντινού στρατηγού, γεννιέται γιος διγενής και του δίνουν το όνομα, Βασίλειος..

Από παιδί ο Βασίλειος δείχνει σημάδια εξαιρετικών ικανότητων και ασυνήθιστης δύναμης. Σε ηλικία μόλις 12 ετών πνίγει δύο αρκούδες και σκοτώνει ένα λιοντάρι.

Όμοια με τον πατέρα του ερωτεύεται την κόρη του στρατηγού Δούκα, και την κλέβει με την θέλησή της, επειδή οι γονείς της δεν έδιναν την συγκατάθεσή τους. Ο πατέρας της στέλνει στρατό να κυνηγήσει τον Διγενή . Ο Διγενής μάχεται και αποδεκατίζει τους κυνηγούς του. Το ανδραγάθημα του εντυπωσιάζει τον πεθερό του που τελικά δίνει την συγκατάθεση και την ευλογία του για τον γάμο του Βασίλειου και της καλής του.

Η ζωή του Διγενή συνεχίζεται ανάμεσα σε μάχες, πολέμους και ηρωικές πράξεις. Σκοτώνει το λιοντάρι που απειλεί τη ζωή της γυναίκας του, τον τον φοβερό δράκο ,νικά τους απελάτες που θέλουν να τον ληστέψουν και σκοτώνει την αμαζόνα Μαξιμώ. Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας μαθαίνει γι αυτόν και του απονέμει τις πρέπουσες σε ήρωα τιμές.

Μετά την δόξα που απέκτησε ,ο Διγενής αποσύρεται σε έναν μεγάλο πύργο στις όχθες του Ευφράτη, όπου και πεθαίνει σε νεαρή ηλικία, από ασθένεια. Αμέσως μετά τον θάνατό του πεθαίνει και η γυναίκα του από την θλίψη.....

Σαββίδου Λένα για τη ραδιοφωνική εκπομπή της Ανέβζηγου αροθυμίας

Κερκέλια - Μύρισε Πόντος!!!

 

Κερκέλια

Το απόγευμα του Σαββάτου του Λαζάρου σε ορισμένες περιοχές του Πόντου τα παιδιά κρατώντας ένα ανθισμένο κλαδί λεύκας και ένα καλαθάκι για να βάζουν μέσα τ' αυγά που θα μάζευαν, γυρνούσαν τα σπίτια ψάλλοντας την Ανάσταση του Λαζάρου και οι νοικοκυρές τους έδιναν κουλούρια, τα κερκέλια, που τα περνούσαν σε σχοινί η στο κλαδί της λεύκας, αλλά και αυγά.

Υλικά:

2 ποτήρια νερό
1 ποτηράκι του καφέ ζάχαρη
1 ποτηράκι του καφέ λάδι
1 κομματάκι μαγιά (περίπου σαν σπιρτόκουτο)
¼ κουτ. γλυκού η λίγο αλάτι
αλεύρι, όσο πάρει ώστε να μην κολλάει η ζύμη στα χέρια.

Εκτέλεση:

Σε μια λεκανίτσα διαλύουμε στο νερό, θερμοκρασία δωματίου, την μαγιά. Προσθέτουμε ζάχαρη και ελαιόλαδο και ανακατεύουμε. Προσθέτουμε αλεύρι και αλάτι και ζυμώνουμε με λαδωμένα χέρια για να έχουμε μια μαλακή εύπλαστη ζύμη. Την αφήνουμε αρκετή ώρα (45 λεπτά) να ξεκουραστεί και να φουσκώσει (τη σκεπάζουμε με μια πετσέτα).

Πλάθουμε ελαφρά τη ζύμη, με λαδωμένα χέρια και κόβουμε κομμάτια ζύμης των 25 γραμμαρίων και την πλάθουμε σε κορδόνι και στην συνέχεια ενώνουμε τις άκρες.

Απλώνουμε τα κουλουράκια σε δίσκο με λαδόκολλα, και τα αφήνουμε σε ζεστό μέρος για 15 λεπτά. Για να φουσκώσουν (αφού τα έχουμε σκεπάσει με μια πετσέτα).

Τα βάζουμε στο φούρνο στους 200°c και όταν ροδοκοκκινίσουν (περίπου 15 λεπτά) είναι έτοιμα. pontos.gr

ΚΡΗΤΗ - ΠΟΝΤΟΣ

 Με αφορμή λοιπόν τα κερκέλια , ας ανατρέξουμε στην ιστορία και να δούμε τι μπορεί να συνδέει Κρήτη και Πόντο..

Στην Κρήτη κερκέλια λένε τη χειρολαβή της πόρτας ...

Στον Πόντο κερκέλια ονομάζουν τα νηστίσιμα κουλουράκια που φτιάχνουν οι νοικοκυρές το Σάββατο του Λαζάρου...Ονομασία που το δίχως άλλο πήραν από το σχήμα τους.


Στο δημοτικό τραγούδι του Διγενή, που τραγουδάει ο Νίκος Ξυλούρης,  ακούμε .....

Ο Διγενής ψυχομαχεί κι η γης τονε τρομάσσει
κι η πλάκα τον ανατριχιά που θα τονε σκεπάσει
γιατί-ν-εκεί που κείτεται λόγια αντρειωμένα λέγει:

--- Να 'χεν η γης πατήματα κι ο ουρανός κερκέλια,
να πάτουν τα πατήματα, να 'πιανα τα κερκέλια,
ν' ανέβαινα στον ουρανό, να διπλωθώ να κάτσω,
να δώσω σείσμα τ' ουρανού!

http://www.youtube.com/watch?v=HR1gdUQSqeE


Στην Κρήτη κερκέλια λένε τη χειρολαβή της πόρτας ...

Στον Πόντο κερκέλια ονομάζουν τα νηστίσιμα κουλουράκια που φτιάχνουν οι νοικοκυρές το Σάββατο του Λαζάρου...Ονομασία που το δίχως άλλο πήραν από το σχήμα τους.



Τι μπορεί να συνδέει Κρήτη και Πόντο

Οι Πόντιοι κι οι Κρητικοί
όπου και να βρεθούνε
τσίπουρο πίνουν και ρακί
κι οι λύρες κελαηδούνε...

«Οι εν Καππαδοκία οικούντες και οι καταγόμενοι εκ Πόντου και εκ Λυκαονίας συντέλεσαν όχι μόνο στην ήττα των Σαρακηνών, αλλά πολλοί από αυτούς εγκαταστάθηκαν στο νησί —με απόφαση του Νικηφόρου Φωκά— για να ενισχύσουν το χριστιανικό πληθυσμό. Ο «εποικισμός της Κρήτης, ωστόσο, συνεχίστηκε και επί Αλεξίου Β’ (1182) και επί Ισαάκιου Αγγέλου (1185) με εποίκους από τα ασιατικά θέματα της βυζαντινής αυτοκρατορίας.

 

http://www.e-istoria.com/po44.html

 

 

 

Στα μονοπάτια της Σύλβιας - Μαθαίνουμε το νησί μας

 

 

 

 

Φθάνοντας στην κορυφή

 

 

Η παραλία στο Κόμητο

 

Την πρώτη του ανοιξιάτικη εξόρμηση πραγματοποίησε σήμερα Κυριακή 21 Απριλίου ο Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου.

 

Ο Σύλλογος , θεωρώντας ότι ένας από τους καλύτερους τρόπους να ανακαλύψεις τον τόπο σου είναι και η πεζοπορία , αποδέχτηκε την πρόταση της Σύλβιας , φίλη και μέλος του χορευτικού τμήματος ποντιακών χορών . Η ίδια , ξεναγός σε γκρουπ τα οποία επισκέπτονται τη Σύρο από τη μακρινή πατρίδα της την Ελβετία, επέλεξε μαζί με το σύζυγό της Στέφανο, μια σχετικά εύκολη διαδρομή.

 

Τόπος συνάντησης ορίστηκε η παραλία του Κόμητο, μία ήρεμη παραλία που βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά της Σύρου. Παραδίπλα , στέκει εγκαταταλελειμμένο το παλιό αρχοντικό , για να θυμίζει στους περιπατητές τη Σύρο μιας άλλης εποχής! Σήμερα ίσως λίγοι να γνωρίζουν την ιστορία αυτού του αρχοντικού. 

 

Κατά τη διαδρομή μας όμως ήρθαμε αντιμέτωποι και με τα αποτελέσματα της περσινής φωτιάς, η οποία δυστυχώς άφησε τα χνάρια της στην ευρύτερη περιοχή....Παρ΄ όλα αυτά , λες και η ίδια η φύση , προσπαθεί να αποκαταστήσει το τοπίο με τη βλάστηση της νέας χλωρίδας!

Αρχές Μαίου τίθεται σε ισχύ η αντιπυρική περίοδος . Θα πρέπει όλοι μας να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί ...Ας μη ξεχνάμε ότι οι περισσότερες πυρκαγιές οφείλονται σε ανθρώπινη αμέλεια . Η βιοποικιλία και η ευεργετική παρουσία τους καθώς και η αισθητική τους είναι ανυπολόγιστης αξίας. Είναι υποχρέωση όλων μας να διαφυλάξουμε ακέραιο το φυσικό περιβάλλον του νησιού μας .

Εντέλει η δίωρη περίπου διαδρομή , με τη φύση πλημμυρησμένη με χρώματα και αρώματα , μας αποζημίωσε και με το παραπάνω! Τα μέλη του συλλόγου μας που μοιράστηκαν σήμερα αυτή τη μοναδικά εμπειρία δεσμεύτηκαν για την επόμενη εξόρμηση!

Μουσικό αφιέρωμα στο Λευτέρη Χαψιάδη από το Σύλλογο Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου

Λευτέρης Χαψιάδης - Στέλιος Καζαντζίδης - Ο Συριανός Γιάννης Παλαιολόγου(από τα μεγαλύτερα μπουζούκια του Καζαντζίδη)

Το στιχουργό των μεγάλων λαικών επιτυχιών ''Μια είναι η ουσία δεν υπάρχει αθανασία'' , ''Κάποια , κάπου , κάποτε'', ''Πρόσφυγας κυνηγημένος'', ''Το κουτούκι του Γιαβρή'', ''Να ΄σουν η Φραγκοσυριανή'', ''Πήγα σε μάγισσες'' , ''Μοιάζουμε'', ''Φαντασία μου πλανεύτρα'', ''Ευτυχώς στη ζωή μου υπάρχεις κι εσύ'', Λευτέρη Χαψιάδη θα τιμήσει ο Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου την Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013 στις 21.00 στο Αρχοντικό Τσιροπινά-Ποσειδωνία.

Η εκδήλωση εντάσσεται στις παράλληλες εκδηλώσεις του 2ου σεμιναρίου λαογραφίας που διοργανώνει ο σύλλογος από τις 26/7 έως 3/8/2013.

Ο Λευτέρης Χαψιάδης , ποντιακής καταγωγής, γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1953 στα Κοίλα Φερών στον ακριτικό Εβρο. Σε ηλικία 11 ετών η οικογένειά του μετακόμισε στην Αλεξανδρούπολη. Εν τω μεταξύ ήδη ο μικρός Λευτέρης απέκτησε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το ελληνικό τραγούδι, ενώ το τραγούδι που πραγματικά τον συγκλόνισε και που άλλαξε τον ρου της προσωπικής του πορείας ήταν η «Άπονη Ζωή» του πρωτοεμφανιζόμενου τότε Λευτέρη Παπαδόπουλου. Μαθαίνοντας ότι στιχουργός ήταν κάποιος Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο 11χρονος Χαψιάδης τηλεφώνησε στα ΝΕΑ για να μάθει αν ο Λευτέρης Παπαδόπουλος που έγραφε στην αθλητική εφημερίδα “ΟΜΑΔΑ” ήταν ο ίδιος με αυτόν που έγραψε τους στίχους. Η θετική απάντηση από την άλλη άκρη της γραμμής ήταν πλέον σαν «κάλεσμα» της μοίρας. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο μεταβαίνει ως φοιτητής στην Πάτρα. Τον καιρό που ήταν φοιτητής, γνώρισε τον Γιώργο Νταλάρα, ο οποίος και μεσολάβησε για την πολυπόθητη συνάντηση με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, με τον οποίο ο Λευτέρης Χαψιάδης έγιναν πολύ καλοί φίλοι. 

Παράλληλα, ο Χαψιάδης μυήθηκε στα ενδότερα της ελληνικής δισκογραφίας.

Ο Λευτέρης Χαψιάδης ζει σήμερα στο μικρό , ήσυχο και όμορφο χωριό του Εβρου, στα Κοίλα, εκεί όπου γεννήθηκε <<στον επίγειο παράδεισό μου >> όπως λέει συχνά ο ίδιος. Αυθεντικός , λαϊκός στιχουργός έγραψε πάνω από πεντακόσια πενήντα τραγούδια και συνεργάστηκε με σημαντικούς λαϊκούς μουσικοσυνθέτες, όπως Χρήστος Νικολόπουλος, Τάκης Σούκας, Θόδωρος Δερβενιώτης, Στέλιος Βαμβακάρης, Τάκης Μουσαφίρης, Θανάσης Πολυκανδριώτης, Θόδωρος Καμπουρίδης, Νίκος Καρανικόλας, Γιώργος Κόρος, Στέλιος Φωτιάδης, Νίκος Ιγνατιάδης κ.ά. και τα τραγούδια του ερμήνευσαν μερικοί από τους καλύτερους έλληνες τραγουδιστές, όπως Στέλιος Καζαντζίδης, Μανώλης Αγγελόπουλος, Στράτος Διονυσίου, Μιχάλης Μενιδιάτης, Γιώτα Λύδια, Ρίτα Σακελλαρίου, Μανώλης Μητσιάς, Δημήτρης Μητροπάνος, Γιώργος Μαργαρίτης, Γιώργος Νταλάρας, Γιάννης Πάριος, Χάρις Αλεξίου, Ελένη Βιτάλη, Γλυκερία, Μαριώ, Κατερίνα Στανίση, Πασχάλης Τερζής, Δήμητρα Γαλάνη, Κώστας Μακεδόνας, Γιώργος Μαρίνος, Διονύσης Θεοδόσης , Αντώνης Ρέμος κ.ά.

Ο Λευτέρης Χαψιάδης είναι και συγγραφέας. Τα βιβλία του , ''Η ζωή μου τραγούδι'', ''13 συν και ένα γιατί'' , ''Ενας αλήτης άγγελος'' και ''Κάθε τραγούδι και καημός'', είναι εμπνευσμένα από το λαικό τραγούδι.

Ο Σύλλογος θέλει να ευχαριστήσει τα μέλη και τους φίλους που συμμετέχουν αφιλοκερδώς στο μουσικό αφιέρωμα : Δημήτρη Μαραγκό (ακορντεόν), Γιάννη Ξαγοράρη (τουμπερλέκι), Μίλτο Καραπαναγιωτίδη (κιθάρα-τραγούδι), Σαράντο Σταφυλά (μπουζούκι) καθώς και τους τραγουδιστές : Ανδρέα Καψομενάκη, Γιάννη Δεσύπρη, Ρένα Βέργου και Αργυρώ Πανταζή. 

Ποντιακή λύρα παίζει ο Γιώργος Κεμετσετζίδης.

Στην εκδήλωση θα παραβρεθεί και θα τιμήσει το Λευτέρη Χαψιάδη ο σύλλογος φίλων Στέλιου Καζαντζίδη. Το Δ.Σ. του συλλόγου ομόφωνα αποφάσισε να ανακηρύξει το Λευτέρη Χαψιάδη επίτιμο μέλος του. 

Στους φίλους που θα παρακολουθήσουν την εκδήλωση θα προσφερθεί κρασί και τσίπουρο.

Είσοδος  5 ευρώ.

Νέος κύκλος μαθημάτων ποντιακών χορών από το Σύλλογο Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου

Ενημερώνουμε τα μέλη και τους φίλους μας ότι επαναλαμβάνονται τα μαθήματα ποντιακών χορών το Σάββατο 13 Απριλίου στις 19.00-21.00 και την Κυριακή 14 Απριλίου στις 11.00-13.00.

Εκμάθηση ποντιακής λύρας από το Σύλλογο Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου

 

Στροφή προς τον πολιτιστικό πατριωτισμό

Πολύτιμη η μεταλαμπάδευση γνώσεων στις νεότερες γενιές, γύρω από τα ήθη και έθιμα ενός πολιτισμού που κόμισε στην ανθρωπότητα την κριτική σκέψη

•    Συντάκτης: Αντώνης Μπούμπας από την εφημερίδα ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ 

 

Σε μία εποχή, όπου η ταχεία εξέλιξη της τεχνολογίας και η απόλυτη κυριαρχία της παγκοσμιοποίησης “απειλούν” να οδηγήσουν στη λήθη, αξίες και ιδέες που ενισχύουν τον πολιτισμό και την εθνική μας ταυτότητα, η ανάγκη για διατήρηση και διάσωση της λαϊκής παράδοσης κρίνεται πιο επιβεβλημένη από ποτέ.

 

Ο Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου, συνεχίζοντας την προσπάθειά του να κάνει γνωστή την ιστορία του Ποντιακού ελληνισμού, μεταλαμπαδεύοντας στις νέες γενιές τα ήθη και τα έθιμα του έφεραν μαζί τους τα κύματα προσφύγων μετά τον ολοκληρωτικό ξεριζωμό τους το 1922 -1923, δημιούργησε τμήμα εκμάθησης ποντιακής λύρας.

 

Μέσο επικοινωνίας για τον Πόντιο

 

Μικροί και μεγάλοι έχουν την ευκαιρία να διδαχθούν τον παραδοσιακό “κεμετζέ”, ο οποίος αποτελεί για τον Πόντιο ένα βασικό όργανο για να συνοδέψει τα τραγούδια του, αποτυπώνοντας τη ζωή, τη χαρά και τη λύπη, τη ξενιτιά, τη λεβεντιά των Ακριτών, τον ξεριζωμό, την προσφυγιά, τα πάθη και την ελπίδα του Ποντιακού λαού.

 

“Γνωρίζαμε ότι το εγχείρημα ήταν δύσκολο, διότι έπρεπε να προσκαλούμε λυράρη από την Αθήνα, με ότι αυτό συνεπάγεται από οικονομικής άποψης. Παρ΄ όλες τις δυσκολίες το τολμήσαμε” δηλώνει στην “Κοινή Γνώμη” η πρόεδρος του συλλόγου, Ουρανία Πανταζή, υπογραμμίζοντας ότι αυτή τη στιγμή το τμήμα πλαισιώνεται από δύο παιδιά, τον δεκάχρονο Φάνη και τον δεκατετράχρονο Λάζαρο, αλλά και τρεις άνδρες.

 

Όπως αναφέρει, πρόκειται για έναν ικανοποιητικό αριθμό, λαμβάνοντας υπόψη ότι πολύς κόσμος δεν είναι εξοικειωμένος με την ποντιακή μουσική. “Ο στόχος μας ήταν και είναι το παιδί διότι είναι ο σπουδαιότερος συνεχιστής των λαϊκών εθίμων. Το παιδί παρακολουθεί με εξαιρετικό ενδιαφέρον και βιώνει εντυπωσιακά καταστάσεις . Εμείς προσπαθούμε να διατηρήσουμε κάποιες παραδόσεις και έθιμα. Από τη γενιά αυτή εξαρτάται κατά πόσο και πώς θα συνεχιστεί η ποντιακή παράδοση”, σημειώνει.

 

Έντονο το ποντιακό στοιχείο στη Σύρο

 

Για τη μεγάλη ανταπόκριση που γνωρίζουν οι δράσεις του συλλόγου, μίλησε στην “Κοινή Γνώμη” ο λυράρης Γιώργος Κεμετσετζίδης, δηλώνοντας εντυπωσιασμένος από τον ενθουσιασμό και την αφοσίωση των μαθητών του. “Δεν περίμενα ότι το ποντιακό στοιχείο θα ήταν τόσο έντονο στη Σύρο, καθώς οι κάτοικοι έχουν το μειονέκτημα ότι είναι αποκομμένοι από τη Μακεδονία ή την Αθήνα, όπου δραστηριοποιούνται περισσότεροι σύλλογοι.

 

Ωστόσο,το ερέθισμα αυτό τους βοηθά να εξελίσσονται και να γίνονται κάθε φορά καλύτεροι”, ανέφερε χαρακτηριστικά. Για τον ίδιο, η ποντιακή λύρα είναι πλέον τρόπος ζωής. “Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς αυτήν. Όταν δεν παίζω δυο και τρεις ημέρες, λόγω υποχρεώσεων αρχίζει και μου λείπει”, τόνισε, εξηγώντας ότι κάθε σκοπός που “δραπετεύει” μέσα από τις χορδές του κουβαλά τη δική του ιστορία, κατευθείαν μέσα από τον τόπο προέλευσής του.

 

Παράλληλα, αναφέρθηκε στις ιδιαιτερότητες του παραδοσιακού αυτού τρίχορδου οργάνου και για τις δυνατότητες που προσφέρει σε όποιον το κρατά στα χέρια του. “Η λύρα χορδίζεται “κατά τέταρτα” και μπορεί να παίξει τα πάνα” επεσήμανε, διευκρινίζοντας ότι η εκμάθησή του περνά από συγκεκριμένα στάδια. “Ξεκινάμε, δείχνοντας τα πατήματα πάνω στη λύρα, καθώς και τον τρόπο εκτέλεσής τους. Στη συνέχεια, προχωράμε σε κάποιες πρακτικές ασκήσεις, ώστε τα δάχτυλα του μαθητή να αρχίζουν να δυναμώνουν και να γυμνάζονται για να περάσουμε αργότερα και σε τραγούδια”, είπε.

 

Ο ήχος της λύρας συγκινεί και “αγγίζει” ψυχές

 

Αναφερόμενος στην αποδοχή της ποντιακής μουσικής από το ευρύτερο σύνολο, ο κ. Κεμετσετζίδης υποστήριξε ότι ένα αποκλειστικά παραδοσιακό άκουσμα δύσκολα μπορεί να εκτιμηθεί, ειδικά από τη νεολαία.

 

“Παρόλα αυτά, κάποιος μπορεί να συγκινηθεί από το μοναδικό ηχόχρωμα αυτής της λύρας. Μέσα από πιο γνώριμα τραγούδια, ενδέχεται να αγαπήσει αυτόν τον ήχο και να αποδεχτεί μελλοντικά και ατόφια παραδοσιακά ποντιακά” τόνισε, προσθέτοντας ότι ο διακεκριμένος μουσικός, Ματθαίος Τσαχουρίδης έχει κάνει γνωστή τη λύρα ανά τον κόσμο, έχοντας πραγματοποιήσει μεγάλες συναυλίες σε φημισμένες όπερες και λυρικές σκηνές. Όπως υπογράμμισε, το ενδιαφέρον των παιδιών που ζητούν να μάθουν λύρα συνήθως ενισχύεται ακόμη περισσότερο μέσα από τη μεγάλη αγάπη των -ποντιακής καταγωγής- γονιών της για την πατρίδα τους οι οποίοι επιθυμούν να τα φέρουν κοντά με ήθη και τα έθιμα της.

 

Σε δηλώσεις του στην “Κοινή Γνώμη” ο δεκάχρονος Φάνης Δερεμπούκας τόνισε ότι ξεκίνησε τα μαθήματα, έπειτα από δική του πρόταση, αφού η λύρα είναι ένα όργανο με το οποίο θα ήθελε να ασχοληθεί στη ζωή του. “Θα ήθελα να συνεχίσω να παίζω και να γίνω σαν τον δάσκαλο” είπε χαρακτηριστικά. Μάλιστα, η κ. Πανταζή αποκάλυψε ότι ο παππούς του μικρού μαθητευόμενου λυράρη, πληροφορούμενος ότι ο εγγονός του ξεκινά τα μαθήματα, αποφάσισε να του φτιάξει μία χειροποίητη λύρα από ένα ξύλο δαμασκηνιάς το οποίο κρατούσε φυλαγμένο επί είκοσι χρόνια για αυτόν ακριβώς το λόγο.

 

Κλείνοντας, η κ. Πανταζή εξήγησε ότι σύλλογος θα συνεχίσει την παροχή διδασκαλίας τόσο ποντιακών χορών από τον Γιάννη Ευφραιμίδη, όσο και ποντιακής λύρας, προκειμένου να διατηρηθεί η -άγνωστη για πολλούς- παράδοση και ο πολιτισμός του Ελληνικού Πόντου, που ξεκίνησε πριν από 3.000 χρόνια, κομίζοντας στην ανθρωπότητα την κριτική σκέψη, δηλαδή τη βάση της επιστήμης και της έρευνας.

 

Η μουσική εξελίσσεται

 

Μέσο επικοινωνίας για τον Πόντιο

 

Ο χορός και η μουσική κρατάει ζωντανή την ποντιακή παράδοση .

Η πατρίδα μας, παρ΄ όλη την κρίση, μπορεί να κοιτά με αισιοδοξία το μέλλον

 

 

Ο Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου συγχαίρει το μαθητή του πρώτου δημοτικού σχολείου Ερμούπολης Στέλιο Δουλγέρη , για τη διάκρισή του στο διαγωνισμό της NASA "γίνε επιστήμονας του Cassini για μια μέρα" (Cassini - Scientist for a day) που αφορούσε το διαστημόπλοιο Cassini.

Το θέμα του διαγωνισμού ήταν οι μαθητές από 10-18 ετών , μέσα από μια έκθεση μέχρι 500 λέξεων , να επιλέξουν το στόχο εκείνο της αποστολής του διαστημοπλοίου Cassini, το οποίο θα φωτογραφήσει το σύστημα του Κρόνου, που κατά τη γνώμη τους εκτιμούν ότι μπορεί να αποφέρει τα πιο σημαντικά επιστημονικά αποτελέσματα. Υποψήφιοι στόχοι ήταν: ο δορυφόρος Πάνας, ο δακτύλιος F και το σύστημα Κρόνου-δακτυλίων.

Επίσης ο σύλλογος συγχαίρει τους γονείς , τους δασκάλους και τον υπερήφανο παππού κ. Πρόδρομο Δουλγέρη , το γηραιότερο μέλος του συλλόγου μας!

Δεύτερο σεμινάριο λαογραφίας από το Σύλλογο Ποντίων & Βορειοελλαδιτών Σύρου

Σας ενημερώνουμε ότι ο Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου διοργανώνει το 2ο σεμινάριο λαογραφίας και ποντιακών χορών από 26/7 έως 3/8 2013.

Οι ποικίλες δράσεις του σεμιναρίου θα πραγματοποιηθούν στην Ποσειδωνία , στον ξενώνα της Καθολικής Επισκοπής καθώς και στον πολιτιστικό πολυχώρο (πρώην αρχοντικό Τσιροπινά).

Ο σύλλογός μας είναι ανοικτός να συζητήσει προτάσεις και ιδέες άλλων συλλόγων, φορέων ή μεμονωμένων ατόμων. Στόχος του σεμιναρίου είναι η προσπάθεια διάδοσης και προώθησης του πολιτιστικού πλούτου και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς με σκοπό να τη μεταλαμπαδεύσει στις νεότερες γενιές.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν με τα γραφεία του συλλόγου Φολεγάνδρου 3 και στα τηλέφωνα 22810-80448, 6932411950.

Το πλήρες πρόγραμμα του σεμιναρίου θα αναρτηθεί το αμέσως επόμενο διάστημα....