Το Παρακάθ΄ του συλλόγου Ποντίων & Βορειοελλαδιτών Σύρου εκπλήρωσε το σκοπό του

΄΄Παρακάθ΄ , μια λέξη που μας ταξιδεύει στις αρχαιοελληνικές ρίζες μας. Η λέξη προέρχεται από το ρήμα παρακάθημαι, κάθομαι δηλαδή κοντά σε κάποιον.

Αυτή τη λέξη χρησιμοποιούσαν οι Ελληνες του Πόντου κατά το αντάμωμα της ράτσας τους , όπου επικρατούσαν , μπροστά σ΄ ένα κοινό τραπέζι με φαγητό και ρακί, οι συζητήσεις και η αφήγηση παραμυθιών-ιστοριών.

Πρωταγωνιστής βέβαια της βραδιάς ήταν ο λυράρης που με το κεμεντζέ του (ποντιακή λύρα) έδινε το σύνθημα στους συνδαιτυμόνες για τραγούδι και χορό.

΄΄Ελάτε να εφτάμε Παρακάθ΄΄΄ , είπαν τα μέλη και οι φίλοι του συλλόγου το Σάββατο το βράδυ 27 Ιουνίου, στην αίθουσά τους και όσοι παραβρέθηκαν χόρεψαν , τραγούδησαν και ψυχαγωγήθηκαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

Ο Κώστας Παπαδόπουλος στη λύρα και ο Παναγιώτης Κοπαλίδης στο νταούλι μάγεψαν μικρούς και μεγάλους και τους ξεσήκωσαν σ΄ ένα ατελείωτο ποντιακό γλέντι. Η προσφορά τους στο σύλλογο ήταν ένα ανεκτίμητο δώρο.

Συγκινητική ήταν η στιγμή που μόλις οι δυο μουσικοί πήραν τα όργανά τους, τα μικρότερα παιδιά του χορευτικού τμήματος , έστησαν καθίσματα δίπλα τους , παρακολουθώντας τις πρώτες δοξαριές της λύρας να σμίγει με τους ήχους του νταουλιού. Το τραγουδιστικό πρόγραμμα του Κώστα Παπαδόπουλου περιελάμβανε τραγούδια των αλησμόνητων πατρίδων, με παραδοσιακά αλλά και σύγχρονα ποντιακά τραγούδια αλλά και νησιώτικα, τιμώντας έτσι τους φίλους Συριανούς.

Η βραδιά, πέραν του χορού και του τραγουδιού , έδωσε την ευκαιρία στο σύλλογο να μιλήσει για τον Πόντο και τις κυριότερες πόλεις , για την Αργοναυτική εκστρατεία, για τη γενοκτονία καθώς ανάμεσά τους βρέθηκε Αγγλος καθηγητής της ιστορίας, ο οποίος συμμετείχε σ΄ ένα συνέδριο στην Αθήνα και στη συνέχεια επισκέφτηκε τη Σύρο.

Ευχάριστη έκπληξη ήταν που ο Αγγλος καθηγητής γνώριζε για την Αργοναυτική εκστρατεία , στάθηκε μπροστά στο χάρτη που απεικόνιζε τη διαδρομή των Αργοναυτών, εντόπιζε διαβάζοντας σταθμούς των Αργοναυτών έως ότου φτάσουν στην Κολχίδα. Βρήκαμε την ευκαιρία και του μιλήσαμε για το νησί των Κυκλάδων την Ανάφη και πως μυθολογικά το νησί συνδέεται με την Αργοναυτική Εκστρατεία.

Βρήκαμε όμως την ευκαιρία και γνωρίσαμε στον κ. καθηγητή και μια άλλη πτυχή της Σύρου, την ύπαρξη δηλαδή του πρώην αμερικάνικου ορφανοτροφείου περιθάλψεως της εγγύς Ανατολής , που φιλοξένησε ορφανά , αρμενόπουλα και ελληνόπουλα από την ευρύτερη περιοχή της Μικράς Ασίας αλλά και για τη φιλοξενία, στις δυο παιδοπόλεις της, παιδιών από τον Εβρο , την εποχή του εμφυλίου πολέμου. Στη συνέχεια η πρόεδρος του συλλόγου κ. Ουρανία Πανταζίδου πρόσφερε στον κ. καθηγητή το βιβλίο του συλλόγου που αναφέρεται στο θέμα αυτό.

Στο τέλος της βραδιάς όλοι έφυγαν ευχαριστημένοι, ανανεώνοντας το ραντεβού στις καλοκαιρινές εκδηλώσεις που διοργανώνει ο σύλλογος με τη στήριξη της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου και του Δήμου Σύρου Ερμούπολης , από 31 Ιουλίου έως 4 Αυγούστου. .

Στο παρακάθ΄ , το οποίο εκπλήρωσε το σκοπό του, βρέθηκαν και κάποια μέλη της Ενωσης Ποντίων Ελευσίνας.

Οδός Εύξεινου Πόντου - Αίτημα για Ονοματοδοσία

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΡΕΥΝΑ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ 

ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΟΥ ΕΥΞΕΙΝΟΥ ΠΟΝΤΟΥ 

ΣΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ ΠΕΡΙΘΑΛΨΕΩΣ ΤΗΣ ΕΓΓΥΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

 (ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΣΥΡΟΥ)

ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΑΝΑΡΤΗΘΟΥΝ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ 

α. Επιστολή συλλόγου αριθ. Πρωτ. 9 από 14/4/2014

β. e-mail από 15/9/2014 προς Αντιδήμαρχο κ. Αθανασίου

γ. e-mail από 26/5/2015 προς Αντιδήμαρχο κ. Αθανασίου

δ. Επιστολή συλλόγου αριθ. Πρωτ. 8 από 29-5-2015

Σας ενημερώνουμε ότι σύμφωνα με την παραπάνω αλληλογραφία ο Σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου ,έχει  υποβάλλει αίτημα προς το Δήμο Σύρου Ερμούπολης με τη θερμή παράκληση , όπως αναλάβει τις δέουσες ενέργειες ώστε να δοθεί η ονομασία <<Εύξεινος Πόντος>> σε δρόμο της Ερμούπολης.

Είναι γνωστή η σχέση της Ερμούπολης με τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής και την αγκαλιά που άνοιξε για εκατοντάδες παιδιά από τον Πόντο, την Αρμενία και τα παράλια της Μικράς Ασίας.

Όταν λέμε Μικρά Ασία εννοούμε την καθ΄ ημάς Ανατολή , η οποία εκτείνεται από τα παράλια του Εύξεινου Πόντου έως τα παράλια του Αιγαίου.

Ως γνωστόν ο αφανισμός του Ελληνισμού της Ανατολίας, ξεκίνησε με τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και ολοκληρώθηκε με τη Μικρασιατική Καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών (Συνθήκη Λωζάνης).

Σήμερα ο σύλλογός μας έχει ανάμεσα στα μέλη του κατοίκους της Βόρειας Ελλάδας - και όχι μόνον -  που διαμένουν στη Σύρο , με ποντιακή καταγωγή , τρίτης και τέταρτης γενιάς.

Δυστυχώς η ιστορία της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, για λόγους σκοπιμότητας, παρέμεινε για χρόνια καλά κρυμμένη.

Ελπίζουμε ότι το Δημοτικό Συμβούλιο θα συναινέσει ώστε να ονομαστεί μια οδός της Ερμούπολης σε οδό <<Ευξείνου Πόντου>>.

Συγκεκριμένα,

ελπίζοντας ότι υπάρχει ευαισθησία από μέρους του Δήμου Σύρου Ερμούπολης , θέλουμε να σας παρακαλέσουμε όπως ονομαστεί ο κεντρικός δρόμος ο οποίος περνά μπροστά από την είσοδο του στρατοπέδου και το γήπεδο προς το Μάνα σε οδό ΄΄Εύξεινου Πόντου΄΄ . Η οδός αυτή σχετίζεται με το στρατόπεδο , που τα χρόνια εκείνα υπήρξε το Αμερικάνικο ορφανοτροφείο για τα παιδιά της προσφυγιάς .

Εάν για οποιονδήποτε λόγο θεωρείτε ότι ο δρόμος αυτός δε μπορεί να αλλάξει ονομασία , σας παρακαλούμε όπως κατά την εξέταση του αιτήματός μας , βρεθεί δρόμος ο οποίος να καταλήγει στη θάλασσα , καθ΄ όσον Εύξεινος Πόντος σημαίνει φιλόξενη θάλασσα!

Πολλοί ίσως θα γνωρίζετε ότι φέτος συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Αρμενίων (1915) .Σε τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου (1919). Οι εκδηλώσεις που γίνονται σε όλον τον κόσμο αλλά και η στρατηγική για την Αναγνώριση μιας Γενοκτονίας όλων των χριστιανικών λαών στην καθ´ ημάς Ανατολή , παίρνουν παγκόσμιες διαστάσεις. Η Διεθνής Ενωση Ακαδημαικών για τις γενοκτονίες - και όχι μόνον - εργάζεται ακατάπαυστα προς αυτήν την κατεύθυνση.

Με εκτίμηση

Υποπλοίαρχος(ε.α.)

Ουρανία Πανταζίδου Π.Ν.

Πρόεδρος του συλλόγου

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Την περίοδο αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη μια  έρευνα η οποία αποδεικνύει ότι στο τότε αμερικάνικο ορφανοτροφείο της  Σύρου(νυν στρατόπεδο)  φιλοξενήθηκαν (μακάρι να μη χρειαζόταν) και παιδιά ορφανά από τον Πόντο. 

Στην έρευνα αυτή κατέφυγα διότι  έτυχε να ακούσω ότι  εδώ δεν έχουμε καταγραφές παιδιών από τον Πόντο, μόνο από τη Μικρά Ασία και την Αρμενία. Ξεχνάμε όμως ότι όταν λέμε Μικρά Ασία εννοούμε την  περιοχή που ορίζεται από τη Μαύρη Θάλασσα (Εύξεινο Πόντο)  στα βόρεια, τη Μεσόγειο Θάλασσα στα νότια και το Αιγαίο Πέλαγος στα δυτικά.  Επίσης εάν κάποιος δει το χάρτη δράσης του αμερικάνικου ορφανοτροφείου στην εγγύς Ανατολή (Near East Relief) θα μπορεί να σχηματίσει καλύτερη εικόνα.  

Με λίγα λόγια , όλα τα ορφανά που φιλοξένησε το αμερικάνικο ορφανοτροφείο στη Σύρο ήταν είτε παιδιά από την Αρμενία , είτε ελληνόπουλα από την ευρύτερη περιοχή της  Μικράς  Ασίας. Ηδη έχω τρεις  καταγεγραμμένες περιπτώσεις. Φίλη πόντια από τη Βόρεια Ελλάδα μου μίλησε για δυο αδελφές (τη γιαγιά της και τη θεία της) και είχε την καλοσύνη να μου στείλει  εφημερίδες με τις συνεντεύξεις τους. Παιδιά που μάζεψε το αμερικάνικο ορφανοτροφείο από τα εκατοντάδες ορφανά που βρήκε στους δρόμους του ξεριζωμού προς τη Συρία αλλά και παιδιά από το ορφανοτροφείο της Κωνσταντινούπολης .
Η έρευνα βρίσκεται  σε εξέλιξη. Θα ακολουθήσουν φωτογραφίες και ντοκουμέντα της εποχής. 

Η Χρυσούλα Νιζαχίδου: Πληροφορίες από τον εγγονό της καθηγητή Χρήστο Βασιλειάδη
Καταγόταν από χωριό στη γύρω περιοχή της  Πάφρας. Ο πατέρας της από νωρίς πήγε στο αντάρτικο και έμεινε με την μάνα της στο χωριό. Όμως οι τούρκοι του Τοπάλ Οσμάν και άλλοι σχετικοί εισέβαλαν στα χωριά και σκότωσαν μπροστά της την μητέρα της. Έμεινε έτσι ορφανή στο χωριό που εντωμεταξύ είχε ερημωθεί λόγω των μετακινήσεων και σκοτωμών του ελληνικού πληθυσμού. Μια τουρκάλα προσπάθησε να την πάρει μαζί της αναγνωρίζοντας την ως ορφανό παιδί που οι Ελληνες συγχωριανοί άφησαν. Την έβαλε στην πλάτη της και προσπάθησε να την κουβαλήσει στο σπίτι της αλλά αυτή την κλώτσησε και έτρεξε μακριά της. Συντηρούνταν από τα τουρσιά που είχαν τα ερειπωμένα σπίτια και ήταν αφημένα σε μεγάλα πήλινα αγγεία. Στα τουρσιά αυτά έβρισκε τροφή παρά το ότι είχαν ουρήσει οι τούρκοι που κατέτρεχαν τους Έλληνες της περιοχής του Πόντου. Πρόλαβε να δει μια φορά τον πατέρα της όταν πήγε να πιει νερό από κοντινή στο χωριό πηγή. Εκεί ακούστηκε στο σκοτάδι μέσα από τα δέντρα και χόρτα η φωνή του πατέρα της που της ορμήνεψε να παραμείνει στο χωριό και ότι δεν μπορούσε να την πάρει μαζί του καθώς και ότι σε κάποια μελλοντική χρονική στιγμή θα την εύρισκε και θα την έπαιρνε μαζί του. Από τότε δεν άκουσε τίποτε για αυτόν. Ήταν η τελευταία φορά που ήρθε σε επικοινωνία μαζί του. Μετά από καιρό ήρθαν οι Αμερικανοί (μάλλον ο Ερυθρός Σταυρός) και την πήραν στο πλοίο και μετά έφτασαν στον Πειραιά και την μετέφεραν στη συνέχεια στο ορφανοτροφείο της Σύρου. Εκεί έμαθε αμερικάνικα (αγγλικά), γράμματα, τέχνη και ήταν πολύ ικανοποιημένη από την φροντίδα και την αγάπη που της παρείχαν. Μετά από τηλεγράφημα του Ερυθρού Σταυρού ότι την αναζητούν συγγενικά της πρόσωπα από την Καλλιθέα Ξάνθης (ορεινό χωριό που ονομάζονταν παλαιότερα Gabrova και είχε έναν τούρκικο και ένα βουλγάρικο μαχαλά = συνοικία) την μετακίνησαν στην Καλλιθέα Ξάνθης. Εκεί έζησε σε κοινό σπίτι με τους συγγενείς της και τους συγγενείς του μελλοντικού της συζύγου , του Σεραφείμ Βασιλειάδη που επίσης ήταν πρόσφυγας από τον Πόντο. 

 Τα ορφανά μάθαιναν και τέχνη

Εκτός από γράμματα στο ορφανοτροφείο μάθαιναν και τέχνη

Στρατόπεδο Σύρου-Πρώην Αμερικάνικο Ορφανοτροφείο

Ελάτε να εφτάμε Παρακάθ Σάββατο 27 Ιουνίου 2015

Λαλούμε σας σο Παρακάθ᾽εμούν,
που θα (γ)ίνεται τη Σάββαν, σα 27 τη Κερασινού (Ιούνιος),
2015 τη χρονίας, σα 8 τα ώρας, σην αίθουσα του συλλόγου.

Ελάτεν ας τραγοδούμαι κι ας χορεύουμαι αντάμα.

Ο Σύλλογος Ποντίων & Βορειοελλαδιτών Σύρου καλεί τα μέλη και τους φίλους του στο Παρακάθ΄ που διοργανώνει το Σάββατο 27 Ιουνίου 2015 στις 8 μ.μ., στην αίθουσα του συλλόγου.

Φέρνουμε το φαγητό ή το γλυκό μας και χορεύουμε αντάμα.

Ο Κώστας Παπαδόπουλος στη λύρα και ο Παναγιώτης Κοπαλίδης στο νταούλι μας προσφέρουν ένα ανεκτίμητο δώρο , ένα μοναδικό ταξίδι στην πατρίδα της ψυχής μας.

Απαραίτητη προυπόθεση - λόγω περιορισμένου χώρου - όπως επικοινωνήσετε με το σύλλογο στο τηλ. 6932411950 ή 22810-80448.

Το παρακάθ’(-ιν) ήταν το νυχτέρι για τους Πόντιους (ουδ. ουσ., απ’ το αρχ. ρήμα παρακάθημαι, πληθ. τα παρακάθα). Σα παρακάθα έλεγαν παραμύθα, ιστορίας κ.ά.. = Κάθομαι κοντά σε κάποιον .

Υ.Γ. Δανειστήκαμε φωτογραφία από την Ενωση Ποντίων Κιλκίς ΄΄Οι Αργοναύτες΄΄ από την παρουσία τους στην εκπομπή ΄΄Το Αλάτι της Γης΄΄. 
Μετά το Παρακαθ΄ θα έχουμε το δικό μας φωτογραφικό υλικό. 

Χορευτικό ταξίδι από την Ανατολική Ρωμυλία στον Πόντο

Ο Δήμος Πραντσίδης, χοροδιδάσκαλος στο σύλλογο Καβακλιωτών ΄΄Ανατολική Ρωμυλία΄΄ του Αιγίνιου Πιερίας , σε ένα δίωρο χορευτικό σεμινάριο, το Σάββατο 1 Αυγούστου στις 11.00-13.00.

Ανατολική Ρωμυλία σήμαινε η χώρα των Ρωμιών .
Η ονομασία δόθηκε στο συνέδριο του Βερολίνου τον Ιούλιο του 1878. Σήμερα ανήκει στη Βουλγαρία.

Την  Ελληνικότητα της Ανατολικής Ρωμυλίας (Βόρεια Θράκη)  κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει. Το μαρτυρούν οι 600.000 ελληνικός πληθυσμός, οι 5 μητροπόλεις, οι 113 κεντρικές εκκλησίες, τα 100 παρεκκλήσια, τα 10 μοναστήρια, τα 66 σχολεία με 8.000 περίπου μαθητές και 186 δασκάλους και τα ανώτερης παιδείας Ζαρίφειο διδασκαλείο, Ελληνικό Παρθεναγωγείο και Μαράσλειος Σχολή. Πλούσια ήταν η συμβολή της στα Γράμματα, στις Τέχνες στον Πολιτισμό. Ήθη και Έθιμα πανάρχαια Θρακικά και Ελληνικά διασώζονται μέχρι τις μέρες μας...

Ο χοροδιδάσκαλος Γιάννης Ευφραιμίδης θα μας ταξιδέψει , μέσα από τους χορούς στον Εύξεινο Πόντο , τη Δευτέρα 3 και την Τρίτη 4 Αυγούστου στις 19.00-21.00. 

Τα σεμινάρια θα πραγματοποιηθούν στην αίθουσα του συλλόγου, Φολεγάνδρου 3 στην Ερμούπολη.

Εύξεινος Πόντος, το ταξίδι ξεκίνησε με τη μυθολογική αργοναυτική εκστρατεία , ένα ταξίδι στα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου. . Στη συνέχεια πόλεις ελληνικές όπως η Σινώπη, η Αμισός, η Κερασούντα,  η Τραπεζούντα κ.λ.π.  αποτέλεσαν ένα πεδίο δράσης για μια άλλη Μεγάλη Ελλάδα! 

Εύξεινος Πόντος Μια θάλασσα γεμάτη Ελλάδα. 

Η φιλόξενη αυτή θάλασσα ,κοινή για  τις παράλιες πόλεις της Ανατολικής Ρωμυλίας και του Πόντου. 

Στα ανατολικά οι παράλιες πόλεις της Ανατολικής Ρωμυλίας

Δυο γράμματα της αλφαβήτα, το γιώτα και το δέλτα μου έδωσαν φτερά

Άλλαξε το όνομά της από Πανταζή σε Πανταζίδου για να τιμήσει τους Πόντιους προγόνους της

• 
  Η σημαία με τον μονοκέφαλο αετό στα χέρια της Ουρανίας Πανταζίδου στην πρώτη παρέλαση του Συλλόγου Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου μπροστά από το δημαρχείο της Σύρου

«Λοιπόν, ξανασυστήνομαι. Δεν περίμενα ότι δύο γράμματα από την αλφαβήτα θα έπαιζαν τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Κάποτε μου αφαίρεσαν αυτά τα δύο γράμματα. Δεν ρώτησα γιατί. Δεν γνώριζα. Οι μεγάλοι αποφάσιζαν. Σήμερα τα διεκδίκησα, δυο γράμματα απλά, το γιώτα και το δέλτα, και μου έδωσαν φτερά. Ονομάζομαι Ουρανία Πανταζίδου. Και είμαι περήφανη!».

Με αυτά τα λόγια ψυχής ανακοίνωσε πρόσφατα μέσω του προσωπικού λογαριασμού της στο facebook την αλλαγή του επιθέτου της από Πανταζή σε Πανταζίδου. Ο λόγος για την πρόεδρο του Συλλόγου Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου, και αξιωματικό ε.α. του Πολεμικού Ναυτικού, Ουρανία Πανταζίδου.

Με αφορμή αυτήν τη σημαντική αλλαγή στη ζωή της, το pontos-news.gr 
ήρθε σε επικοινωνία μαζί της και άκουσε όλες τις λεπτομέρειες που την παρακίνησαν να προβεί σε αυτήν την ενέργεια.

«Είμαι τόσο περήφανη και καμαρώνω για την αλλαγή του ονόματός μου! Ήταν μια ανάγκη που αισθάνθηκα έντονα, και από τη στιγμή που το πήρα απόφαση τίποτε δεν μπορούσε πλέον να με σταματήσει!

Μπορεί αυτά τα δυο γράμματα να μη σημαίνουν τίποτα για κάποιον άλλο, για μένα όμως σημαίνουν πάρα πολλά καθώς νιώθω ότι επιτελώ το χρέος μου στους προγόνους μου!», μας είπε.

«Η αλλαγή στα χαρτιά είναι πλέον καθαρά τυπική διαδικασία, και εντός των επομένων 15 ημερών θα έχω στα χέρια μου και το σχετικό έγγραφο με την υπογραφή του Δήμου Σύρου-Ερμούπολης. Μετά θα μπορώ να προχωρήσω και στην επίσημη αλλαγή της ταυτότητάς μου και όλων των προσωπικών εγγράφων μου».

Καθώς εξελίσσεται η συζήτηση, μιλά για την εποχή όπου το επίθετό της υπήρξε ξανά Πανταζίδου.

«Γεννήθηκα και τελείωσα το Δημοτικό στην Αλεξανδρούπολη ως Ουρανία Πανταζίδου. Όταν όμως πήγα να καταθέσω τα χαρτιά μου για το Γυμνάσιο, εκεί μας είπαν ότι άλλα χαρτιά της οικογένειας ήταν στο όνομα Πανταζή και άλλα στο Πανταζίδου, οπότε έστειλαν τον πατέρα μου να τα διορθώσει. Σε μια συζήτηση που είχα πρόσφατα με τη μητέρα μου με αφορμή την αλλαγή του ονόματός μου, εικάζουμε ότι μάλλον ο δάσκαλος
–ο οποίος ήταν κι εκείνος ποντιακής καταγωγής– μας έστειλε να διορθώσουμε τα χαρτιά επειδή προφανώς ήθελε να μας προστατεύσει για παράδειγμα από το ρατσισμό που θα προκαλούσε το άκουσμα του ποντιακού ονόματος. Ειλικρινά δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον άλλο λόγο, γιατί να επικρατήσει το Πανταζή και όχι το Πανταζίδου».

Η Ουρανία Πανταζίδου με μέλη του χορευτικού Συλλόγου Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου

Μοιράζοντας το χρόνο της μεταξύ των δραστηριοτήτων του συλλόγου –που έχει ήδη ξεκινήσει προετοιμασίες για τις επικείμενες διήμερες εκδηλώσεις που θα γίνουν την Παρασκευή 31 Ιουλίου και το Σάββατο 1η Αυγούστου, στη Σύρο– και στη ραδιοφωνική εκπομπή της, στο σταθμό της Ιεράς Μητρόπολης Σύρου, όπου καταπιάνεται και με θέματα που άπτονται του ποντιακού πολιτισμού και της παράδοσης, θυμάται έντονα τη συνάντησή της το 2010 με τον Νίκο Λυγερό(καταξιωμένο καθηγητή, ερευνητή και συγγραφέα), ο οποίος υπήρξε εκείνος που αφύπνισε μέσα της τη ζέση για τον Πόντο και την πολύτιμη καταγωγή της.

«Ήταν στο πλαίσιο μιας εκδήλωσης, όπου ήταν καλεσμένος του συλλόγου μας, και άρχισε να μου μιλά για τον Πόντο. Θυμάμαι έντονα όταν απευθύνθηκε σε μένα λέγοντας “ξέρεις τι σημαίνει να είσαι Πόντια και πόσο σημαντικοί ήταν οι πρόγονοί σου!”. Από εκεί κι έπειτα άρχισα να διαβάζω για τον Πόντο· και όσο περισσότερο διάβαζα, τόσο περισσότερο παθιαζόμουν. Από εκεί κι έπειτα όλα πήραν το δρόμο τους».

Λίγο πριν κλείσουμε τη συνομιλία μας, τη ρωτάμε ποια ήταν η πρώτη αντίδραση της μητέρας της και του γιου της, όταν τους ανακοίνωσε ότι θα άλλαζε το επίθετό της.

«Η μητέρα μου με υποστήριξε στην επιλογή μου από την πρώτη στιγμή και με παρότρυνε να κάνω ό,τι νιώθω. Αλλά και ο γιος μου που αποτελεί τον πρώτο κριτή μου σε ό,τι κάνω, όταν του εξήγησα το λόγο για τον οποίο θέλω να το πραγματοποιήσω, μου είπε κάτι που αποτέλεσε άλλη μια επιβεβαίωση ότι έπραττα το σωστό: “Μανούλα μου, σε χαίρομαι!”».

http://www.pontos-news.gr/article/135657/allaxe-onoma-tis-apo-pantazi-se-pantazidoy-gia-na-timisei-toys-pontioys-progonoys-tis

Ευχαριστώ το pontos-news.gr και τη κ. Βίκυ Καλοφωτιά για την ευγενική προσέγγιση!!!

Μια φορά κι έναν καιρό, πόλεις δικές μας Γραικικές

΄΄Πεθύμησα να στολιστώ με γιορτερό στολίδι

Να πάγω στην πατρίδα μου, στ αγαπητό ταξίδι

Φύσα κοσμογυρίστρα μου, χαριτωμένη αύρα΄΄

στίχοι του Γεώργιου Βιζυηνού, από τη Βιζύη της Θράκης

Οι σύγχρονοι Ελληνες όταν αναφέρονται στη Θράκη έχουν ως εικόνα τους τρεις νομούς της Ελληνικής Επικράτειας , δηλαδή τους νομούς Εβρου, Ροδόπης και Ξάνθης.

Δε θα ανατρέξω ιστορικά το που τοποθετούν τα όρια της Θράκης ο Ομηρος, ο Ηρόδοτος , ο Διονύσιος ο περιηγητής, ο Ξενοφών, ο Στράβων...

Θα επιχειρήσω ένα μικρό ταξίδι στη νεότερη ιστορία και συγκεκριμένα το 19ο και 20ο αιώνα και πως διαμορφώθηκε , για γεωπολιτικούς λόγους , η έκταση της Θράκης .Η Θράκη , η πατρίδα του Ορφέα, του Δημόκριτου, του Σπάρτακου σήμερα είναι διαμοιρασμένη σε τρία κράτη. Τη Βόρεια Θράκη (Βουλγαρία), την Ανατολική Θράκη (Τουρκία) και το εναπομείναν 1/9 της έκτασής της κατέχει η Ελλάδα (Δυτική Θράκη) .

Συγκεκριμένα θα αναφερθώ στη Βόρεια Θράκη , τη γνωστή μας Ανατολική Ρωμυλία όπου πόλεις ελληνικές άκμαζαν στην περιοχή. Απολλωνία που μετονομάζεται σε Σωζόπολη, Οδυσσός που γίνεται Βάρνα , Μεσημβρία (μέχρι το 1908 την κατοικούσαν αποκλειστικά Ελληνες) , Αγχίαλος (με τα 3.000.000 κλήματα) , Πύργος (Μπουργκάς, γενέτειρα του Βάρναλη) , Στενήμαχος (γενέτειρα του αρχαιολόγου Χρήστου Τσούντα και του γλύπτη Κώστα Δημητριάδη) το μεγάλο ελληνικό αστικό κέντρο , Φιλιππούπολη το μητροπολιτικό πνευματικό κέντρο των Ελλήνων της Ανατολικής Ρωμυλίας, Καβακλί (με το συμπαγή ελληνικό πληθυσμό)... Πόλεις της Θράκης , με έντονο το ελληνικό στοιχείο.

Δυστυχώς «ο πανάρχαιος Ελληνισμός της Βουλ­γαρίας, υπέστη συστηματική εξόντωση από τους φορείς του Βουλγαρι­κού εθνοφυλετισμού, με αποκορύφωμα την πυρπόληση της Αγχιάλου το 1906. Ξεριζωμένοι πρόσφυγες φεύγουν από τις προαιώνιες εστίες τους για την Ελλάδα. Οπου και να κοιτάξεις στο χάρτη, από την Αλεξανδρούπολη έως το Βόλο και από τη Μακεδονία έως τη Θεσσαλία, την Εύβοια, τη Στερεά Ελλάδα , πόλεις και χωριά φέρουν τα ονόματα των πατρογονικών εστιών, για να θυμίζουν στους νεότερους ότι κάποτε υπήρξε και μια άλλη Ελλάδα εκεί στα Βόρεια και Ανατολικά σύνορά μας, όπως και στα Νότια της Ευρώπης η Μεγάλη Ελλάδα.

Όλα ξεκίνησαν το 1878, όταν ο ρωσικός στρατός νίκησε τους Τούρκους και απελευθέρωσε τα ανατολικά Βαλκάνια μετά από έξι αιώνες Οθωμανικού ζυγού. Στη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου η Ρωσία ζήτησε τη δημιουργία της μεγάλης Βουλγαρίας. Με τη Συνθήκη του Βερολίνου που ακολούθησε , δημιουργείται το πριγκιπάτο της Βουλγαρίας και η ηγεμονία της Ανατολικής Ρωμυλίας με πρωτεύουσα τη Φιλιππούπολη. Τα σύνορά της αποτελούσαν από Βορρά η οροσειρά του Δίμου, από Νότο η οροσειρά της Ροδόπης, από Δυσμάς ο Όρβηλος και από Ανατολικά ο Εύξεινος Πόντος. Σύμφωνα με τη Συνθήκη υπήρχε ισοπολιτεία στη διοίκηση του ελληνικού, του βουλγαρικού και του τουρκικού στοιχείου.

Η ορολογία Ανατολική Ρωμυλία είναι Τουρκική και σημαίνει Χώρα των Ρωμιών, των Ελλήνων, είναι σύνθετη, από το Ρούμ και το Υλί. Το κράτος της Ανατολικής Ρωμυλίας δεν είχε μεγάλη διάρκεια ζωής. Μετά από λίγα χρόνια ο Βουλγαρικός στρατός εισέβαλε στην περιοχή και κατέλυσε την ηγεμονία , ιδρύοντας το κράτος της Νότιας Βουλγαρίας , το οποίο στη συνέχεια ενσωματώνεται στη Βουλγαρία.

Οι διωγμοί κατά του ελληνικού στοιχείου κορυφώνονται . Χιλιάδες παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς. Μια νέα Συνθήκη (φίλος καθηγητής λέει ότι οι Συνθήκες γίνονται για ν΄ αρχίσει ένας νέος πόλεμος) που υπογράφηκε στη Γαλλική πόλη Νειγύ ΄΄περί εκούσιας μεταναστεύσεως΄΄, υποχρεώνει χιλιάδες καραβάνια Ελλήνων προσφύγων να εγκαταλείψουν τα υπάρχοντά τους και να ψάχνουν να βρουν μια καινούργια πατρίδα. Ο ξεριζωμός συνεχίστηκε έως το 1923.

Πόσοι Ελληνες ξεριζώθηκαν τότε από την Ανατολική Ρωμυλία δεν μπορεί κανείς να υπολογίσει. Οι Ελληνες εκείνοι δεν ευτύχησαν να επιστρέψουν ποτέ ξανά στις πατρογονικές εστίες τους και μαζί τους χάθηκε μια ολάκερη πατρίδα με χιλιάδες χρόνια ιστορία.

Την Ελληνικότητα της Ανατολικής Ρωμυλίας κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει. Το μαρτυρούν οι 600.000 ελληνικός πληθυσμός, οι 5 μητροπόλεις, οι 113 κεντρικές εκκλησιές, τα 100 παρεκκλήσια, τα 10 μοναστήρια, τα 66 σχολεία με 8.000 περίπου μαθητές και 186 δασκάλους και τα ανώτερης παιδείας Ζαρίφειο διδασκαλείο, Ελληνικό Παρθεναγωγείο και Μαράκλειος Σχολή. Πλούσια ήταν η συμβολή της στα Γράμματα, στις Τέχνες στον Πολιτισμό. Ήθη και Έθιμα πανάρχαια Θρακικά και Ελληνικά διασώζονται μέχρι τις μέρες μας...

Όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις παρέδιδαν τη Βόρεια Θράκη στους Βούλγαρους , γνώριζαν ότι παρέδιδαν ένα κομμάτι Ελληνικής γης.

Υ.Γ. Ενα μικρό αφιέρωμα στην ευρύτερη πατρίδα του Στενημαχήτη αρχαιολόγου Χρήστου Τσούντα. Στις καλοκαιρινές εκδηλώσεις του συλλόγου Ποντίων & Βορειοελλαδιτών Σύρου θα παραβρεθεί και θα χορέψει χορούς της Ανατολικής Ρωμυλίας ο σύλλογος Καβακλιωτών , από το Αιγίνιο Πιερίας.Την αποστολή συνοδεύει ο καθηγητής παραδοσιακών χορών του Α.Π.Θ. - λαογράφος και συγγραφέας Γιάννης Πραντσίδης και ο επίσης χοροδιδάσκαλος Δήμος Πραντσίδης! 

https://www.youtube.com/watch?v=OOrb-mq8ZhA

Μη λησμονάτε τη χώρα μου, όπως θα έλεγε και ο ποιητής...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΘΡΑΚΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ κ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟ ΛΑΒΑΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΜΗΝΥΜΑ 

Αξιότιμη Κυρία πρόεδρος

Σας ευχαριστούμε θερμά για την πρόσκληση σας.Είναι ιδιαίτερη τιμή για τη Θράκη μας να τιμάται μία προσωπικότητα της στην καρδιά του Αιγιοπελαγίτικου συνόλου. Να σας ευχηθούμε απόλυτη επιτυχία και ειλικρινά λυπούμαστε που δεν θα μπορέσουμε να ήμαστε κοντά σας καθότι προγραμματισμένες υποχρεώσεις για την ολοκλήρωση του σχεδιασμού του 10ου Παγκοσμίου Συνεδρίου των Θρακών μας υποχρεώνουν να βρισκόμαστε στην έδρα μας.

Με εκτίμηση στο έργο που επιτελείται

Για το Δ.Σ. της Π.Ο.Θ.Σ.

Ελευθέριος Θ. Χατζόπουλος

Πρόεδρος



Ποίημα του Γεώργιου Βιζυηνού για τη Θράκη

Θρᾳκῶν ᾎσμα Ἀπὸ τὴ Θρᾴκη, βρὲ παιδιά, ἀπὸ τὴν Πιερία ἐβγῆκεν ἡ Θρησκεία. Κι᾿ ἔσυραν αὔραις τοῦ Θρακιὰ ἀπ᾿ τὴν χρυσή της δάδα μιὰ σπίθα στὴν Ἑλλάδα. Καὶ τὴν ἐσπείρανε κοντὰ στὴν παλαιὰν Ἀθήνα, στὴν πρώτην Ἐλευσίνα. Κι᾿ ἐγείνη φῶς στὰ σκοτεινὰ κι᾿ ἐφάνηκ᾿ ἐκεῖ κάτου ὁ Δίας κι᾿ ἡ γενιά του. Γι᾿ αὐτό, καθεὶς ἂς προσπαθᾷ τὸ φῶς νὰ φέρῃ τώρα στὴν πρώτη του τὴ χώρα! Θρᾳκῶν ᾎσμα Ἀπὸ τὴ Θρᾴκη, βρὲ παιδιά, ἀπ᾿ τὸν Ὀρφέα ἐγείνη ἡ πρώτη ψαλτοσύνη. Καὶ τῆς Μαρίτσας τὰ νερὰ τὴν σύραν γάλι γάλι ὡς κάτω στ᾿ ἀκρογιάλι. Καὶ τὴν ἐπῆραν τὰ νησιὰ μὲ τὴν δική μας λύρα, τὴν νιόπανδρη καὶ χήρα. Κι᾿ αὐτὴ πανδρεύθηκε ξανὰ καὶ γέννησε στὰ ξένα τραγούδια ξακουσμένα. Γι᾿ αὐτὸ τὸ μέτωπο ψηλά, Θρακόπουλα καϋμένα, καὶ ψάλλετε μ᾿ ἐμένα!