Τριήμερες εκδηλώσεις για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου

Τα  δάκρυά τους δεν κατάφεραν να συγκρατήσουν το βράδυ της Τρίτης όσοι είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν τη θεατρική παράσταση του Συλλόγου Ποντίων & Βορειοελλαδιτών Σύρου «Τα παιδιά του Κατακλυσμού», που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Μέσα από το λόγο και το τραγούδι τους η πρόεδρος του συλλόγου και συγγραφέας του έργου κ. Ράνια Πανταζίδου, η σκηνοθέτης Ελένη Βουτσίνου, οι μουσικοί και όλοι οι συντελεστές της παράστασης απέτισαν φόρο τιμής στα χιλιάδες προσφυγόπουλα από την Ιωνία, τη Θράκη, την Αρμενία και τον Πόντο που φιλοξενήθηκαν στο αμερικάνικο ορφανοτροφείο της Σύρου (νυν στρατόπεδο), μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Στο σύντομο χαιρετισμό της, η κ. Πανταζίδου κατέστησε γνωστό ότι η παράσταση βασίστηκε στο ομότιτλο κείμενο του Ζαχαρία Δρόσου, καθώς και σε μαρτυρίες που ήρθαν στα χέρια της από εγγόνια παιδιών που έζησαν στο Ορφανοτροφείο.

Ταξίδι στα χρόνια του ξεριζωμού και της προσφυγιάς

Επί σκηνής του κατάμεστου Θεάτρου Απόλλων, οι συμμετέχοντες ταξίδεψαν το κοινό στα χρόνια της Γενοκτονίας , του ξεριζωμού και της προσφυγιάς από τις προαιώνιες εστίες τους, φέρνοντας στην επιφάνεια σημαντικές πτυχές της ιστορίας της Σύρου, που σε πολλούς παραμένουν μέχρι και σήμερα άγνωστες.

Μέσα από το συγκινησιακά φορτισμένο λόγο του κειμένου και τη συνοδεία ζωντανής μουσικής από τον Αντώνη Κονσολάκη στο ούτι, εκείνα τα θύματα του ανθρώπινου κατακλυσμού βρήκαν και πάλι κιβωτό σωτηρίας στη Σύρο. Σημειώνεται μάλιστα, πως πολλά από εκείνα τα παιδιά, έδωσαν αργότερα όρκο στο Δήμο Ερμούπολης και έγιναν δημότες της πόλης, η οποία τα αγκάλιασε και τα αγάπησε.

Στην παράσταση έπαιξαν οι: Δήμητρα Αναγνώστου, Γιάννης Καραντώνης, Βάσω Κοντογιάννη, Μαρία Κουκή, Μαριάννα Κρόντη, Εύη Νέλλα, Αργυρώ Πανταζή, Ουρανία Πανταζίδου, Χρήστος Ρούσσος, Αντώνης Σίσκος, Σοφία Σκουργιά, Ανδριανή Στεφάνου και Στέλιος Τρουμπετάκης και Ελένη Χατζητσολίδη.

Στο τέλος της παράστασης το χορευτικό τμήμα του συλλόγου χόρεψε ποντιακούς χορούς, υπό την καθοδήγηση του χοροδιδάσκαλου Χρήστου Καρυοφυλλίδη. Τους χορευτές συνόδεψαν οι μουσικοί Σταύρος Σαββίδης (λύρα) και Σάββας Ηλιάδης (νταούλι), οι οποίοι ταξίδεψαν από την Αθήνα για το σκοπό αυτό.

Μία παράσταση με ΨΥΧΗ

Η παράσταση , όπως γράφει μεταξύ άλλων ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Σύρου κ. Νίκος Παγίδας, στη συγχαρητήρια του επιστολή προς το σύλλογο, είχε ΨΥΧΗ, τίμησε και σεβάστηκε την μνήμη του δασκάλου μας Ζαχαρία Δρόσου αλλά και όλων «των παιδιών του κατακλυσμού» της εποχής εκείνης και υπενθύμισε σε όσους επιλήσμονες συμπολίτες μας, τι είναι προσφυγιά και τι είναι φιλοξενία σε μια τέτοια ανθρώπινη κατάσταση.

Επιπλέον, σύλλογος τη 19η  Μαΐου, Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, όπως έχει ομόφωνα ψηφιστεί από την Ελληνική Βουλή στις 24 Φεβρουαρίου του 1994, πραγματοποίησε την καθιερωμένη λαμπαδηφορία . Μέλη και φίλοι του συλλόγου , με αναμμένες δάδες κατευθύνθηκαν στην περιοχή Νησάκι όπου τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση από τον π. Κωνσταντίνο Κοντό και τον εφημέριο του Ι. Ναού Αναστάσεως π. Νικόλαο Γαβαλά.

Ακολούθησε ρίψη στεφάνου στη θάλασσα, ενώ φέτος, για πρώτη φορά την πομπή  συνόδευσαν δια θαλάσσης , φουσκωτά του Ναυτικού Ομίλου και του Ομίλου Φουσκωτών Σύρου. Την πομπή ακολούθησε αντιπροσωπεία προσκόπων με επικεφαλής τον Περιφερειακό Έφορο Κυκλάδων κ. Σωτήρη Φραγκίδη .

«Οι ψυχές των θυμάτων πρέπει να δικαιωθούν»

Τέλος ο σύλλογος συμμετείχε στην εκδήλωση που πραγματοποίησε η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου την Κυριακή 22 Μαΐου στον Ι. Ναό Ταξιαρχών. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση το μέλος του συλλόγου κ. Εμμανουήλ Τελώνης μίλησε για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, με την ευχή η Παναγία Σουμελά να αναπαύσει τις ψυχές των θυμάτων, οι οποίες θα δικαιωθούν, όταν η παγκόσμια κοινότητα αναγνωρίσει τη Γενοκτονία και οι γενοκτόνοι ζητήσουν μια συγγνώμη, γιατί οι λαοί έτσι συμφιλιώνονται. Στη συνέχεια , στο Μνημείο Μικρασιατικής Μνήμης έγιναν καταθέσεις στεφάνων από φορείς του.

http://www.koinignomi.gr/news/koinonia/2016/05/25/kataklysmos-synaisthimaton.html

http://www.koinignomi.gr/news/koinonia/2016/05/22/tin-ehei-zisei-o-ellinas-tin-prosfygia-kai-xerei.html

http://syllogospontionsyrou.blogspot.gr/2016/05/blog-post_26.html

Συγχαρητήρια επιστολή του κ. Νίκου Παγίδα, προέδρου του δικηγορικού συλλόγου Σύρου

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΥΡΟΥ

Ν.Π.Δ.Δ.

Π Ρ Ο Ε Δ Ρ Ο Σ

ΤΑΧ. Δ/ΝΣΗ: ΠΛ. ΜΙΑΟΥΛΗ-ΕΡΜΟΥΠΟΛΗ

ΣΥΡΟΣ

ΤΑΧ. ΚΩΔ. : 84100

ΤΑΧ. ΘΥΡ. : 66

ΤΗΛ.:          (22810) 87400- 82407 - 84431

ΦΑΞ:          (22810) 88116- 80709

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ   κ. Παπαδάκη ΄Ολγα

e-mail:    dss@hol.gr

ΑΡΙΘΜ. ΠΡΩΤ.                               ΕΡΜΟΥΠΟΛΗ    25-5-2016

Αξιότιμη Κυρία Πρόεδρε του Συλλόγου Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου,

Θέλω να σας ευχαριστήσω και να σας συγχαρώ προσωπικά εσάς και όλα τα μέλη σας που συμμετείχαν στην παράσταση «Τα παιδιά του κατακλυσμού» φόρος τιμής στο προσφυγόπουλο από την Ιωνία δάσκαλο γενεών συριανών παιδιών- δάσκαλο του πατέρα μου και δικό μου επίσης- αείμνηστου Ζαχαρία Δρόσου και όλων αδιάκριτα των προσφυγόπουλων, που φιλοξενήθηκαν στο αμερικάνικο ορφανοτροφείο της Σύρας (νυν στρατόπεδο),

Σας συγχαίρω όλους γιατί η παράσταση είχε  Ψ Υ Χ Η, τίμησε και σεβάστηκε την μνήμη του δασκάλου μας  Ζαχαρία Δρόσου αλλά και όλων «των παιδιών του κατακλυσμού» της εποχής εκείνης και υπενθύμισε σε όσους επιλήσμονες συμπολίτες μας, τι είναι προσφυγιά και τι είναι φιλοξενία σε μια τέτοια ανθρώπινη κατάσταση.

Σας εύχομαι καλή δύναμη και συνέχεια στο έργο σας.

Με εκτίμηση

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΥΡΟΥ

ΝΙΚΟΛΑΟΣ Γ. ΠΑΓΙΔΑΣ

 

Εμείς έρθαμεν ας ον Καύκασον το 1922

Καλημέρα καλομάνα. Ερθα Μεγάλη Παρασκευή μαζί με τη μάνα , να πλύνω το ταφί  σ΄και να αψίνω σε ένα κεράκι. Ένα δάκρυ τρεμόπαιξε στην άκρη του ματιού μου, δυο σταυροί σ΄ ένα ταφί , αφού στην αγκαλιά σου κείτεται και ο πατέρας μου…

Κάθισα στην άκρη του τάφου κι έκλεισα τα μάτια . Ακούω τη φωνή σου ΄΄Εμείς έρθαμεν ας ον Καύκασον, το 1922΄΄ . Θυμάμαι παιδάκι ήμουν όταν σ΄ άκουγα να λες τη φράση εκείνη. Και ανάλογα σε ποιον απευθυνόσουν μιλούσες άλλοτε τη γλώσσα που γνωρίζαμε εμείς παιδιά από το σχολείο, άλλοτε ποντιακά και κάποιες φορές ρώσικα και τούρκικα, όταν δεν έπρεπε να καταλάβουμε εμείς τα παιδιά τι λέγατε εσείς οι μεγάλοι. Τότε , παιδάκι δεν μπορούσα να καταλάβω. Σε έχασα νωρίς, ακολούθησα και εγώ το δρόμο που επέλεξα για τη δική μου τη ζωή – τουλάχιστον εγώ είχα το δικαίωμα της επιλογής – ενώ εσύ δεν έφυγες, σε έδιωξαν από την πατρίδα σου. Χαθήκαμε για χρόνια πολλά , χωρίς να έχω την ευκαιρία να καλύψω εκείνο το κενό…

Όμως πριν από μερικά χρόνια, εδώ στο νησί της Σύρου όπου επέλεξα να ζω , η παρουσία ενός ανθρώπου με έφερε αντιμέτωπη με την ιστορία σου και τον ευγνωμονώ γι΄ αυτό. ΄΄Πρέπει να είσαι περήφανη για την ποντιακή καταγωγή σου΄΄ , μου είχε πει. Αρχισα να ψάχνω , να μαθαίνω, να γνωρίζω την Οδύσσειά σου. Ετσι έμαθα να είμαι υπερήφανη που είμαι εγγονή μιας Πόντιας, μιας Ελληνίδας Χριστιανής από ον Εύξεινο Πόντο , τη Φιλόξενη δηλαδή Θάλασσα.

Τα τελευταία έξι χρόνια τρέχω με χίλια , προσπαθώντας να καλύψω εκείνο το κενό. Ετσι έμαθα ότι πριν από αιώνες στην πατρίδα σου έφτασε ο Φρίξος με το Χρυσόμαλλο Δέρας. Ναι, αυτό για το οποίο έφτασαν ως εκεί ο Ιάσονας με τους Αργοναύτες, αναδεικνύοντας τη ναυτοσύνη και το ανήσυχο πνεύμα των Ελλήνων. Ετσι έμαθα ότι Ελληνες από τη Μίλητο έφτιαξαν τις πρώτες πόλεις, Σινώπη, Τραπεζούντα, Σαμψούντα (Αμισός) , Κερασούντα, Διοσκούρια (Σοχούμ) και τόσες άλλες…

Διαβάζοντας έμαθα ότι εκεί άνθισε ένας πολιτισμός που κόμισε στην ανθρωπότητα την κριτική σκέψη, δηλαδή τη βάση της επιστήμης και της έρευνας. Τι να πρωτοθυμηθώ : το Διογένη το Σινωπέα, το Στράβωνα το γεωγράφο, τους Μεγαλο Κομνηνούς, την Αννα την Κομνηνή, τον Πανάρετο, το Χονιάδη ,τον Βησσαρίωνα, το Γεώργιο τον Τραπεζούντιο και τόσους άλλους. Αλλά και αργότερα στην Ελληνική Επανάσταση τους Υψηλάντηδες ! Θαύμασα την αυτοκρατορία της Τραπεζούντας με τα Φροντιστήρια (σχολεία εκείνης της εποχής) με τις μοναδικές βιβλιοθήκες, τα υπέροχα κτίρια, τα έργα τέχνης, τις τράπεζες , τον πλούτο και τα εκατοντάδες μοναστήρια και εκκλησιές, μιας αυτοκρατορίας που έπεσε οκτώ χρόνια αργότερα (1461) στους Οθωμανούς , μετά την Αλωση της Πόλης (1453).

Εξέρτς καλομάνα (να ξέρεις γιαγιά) στην Παναγία Σουμελά σήμερα λειτουργεί μια φορά το χρόνο, ανήμερα της γιορτής της ο Πατριάρχης. Εφτάει (κάνει) θυμίαμαν. Στο όρος Μελά το Δεκαπενταύγουστο αντιλαλεί η ποντιακή λύρα και οι ανθρώπς καλατσεύνε (μιλάνε) τη γλώσσα σου.

  

Αναρωτιέμαι γιατί δε μας μίλησες ποτέ για τις σφαγές, τις λεηλασίες, τους βιασμούς, τα αμελέ ταμπουρού, τις πορείες θανάτου, για τα δικαστήρια ανεξαρτησίας. Γιατί δε μας μίλησες ποτέ για τα χιλιάδες ορφανά που έμειναν στους δρόμους και κατέληξαν στα διάφορα ορφανοτροφεία ή σε τούρκικα σπίτια. Γιατί δε μας μίλησες για εκείνο το προσχεδιασμένο έγκλημα της εξόντωσης των χριστιανών από τους Νεότουρκους, σχέδιο που σχεδίασε ο Γερμανός στρατηγός Λίμαν Φον Σάντερς και έθεσαν σε εφαρμογή η τριανδρία Ενβέρ, Ταλάατ και Τζεμάλ μαζί με τον Κεμάλ Μουσταφά. Γιατί δε μας μίλησες για για βρώμικο ρόλο των συμμάχων. Γιατί δε μας μίλησες για τη Γενοκτονία, για το ξερίζωμαν , για την προσφυγιά.

Γιατί δε μας μίλησες ποτέ για το ατελείωτο ταξίδι σας , που ξεκινήσατε χωρίς καμία κοινωνική πυξίδα μαζί σας, μέχρι να φτάσετε στη Ελλάδα. Κι η μάνα πατρίδα τι έκανε; Σας έριξε σ΄ εκείνο το χωριό, μακριά από την πόλη, στα βόρεια σύνορά της. Τυχερή ήσουν όμως , γιατί εκείνο το χωριό μπορεί να ήταν μέσα στα βουνά , στο πουθενά, είχε όμως νερό και καταπράσινα δέντρα. Είχε για συντροφιά τα πουλιά που κελαηδούσαν ελεύθερα επάνω στα πανύψηλα κλαδιά. Όχι σαν εκείνο το ξερονήσι όπου δεν υπήρχε ένα δέντρο για να ξαποστάσουν, λίγο νερό για να πιουν. Και το λιγοστό νερό που τους έδιναν το έφερνε πλοίο από το Λαύριο και μύριζε πετρέλαιο. Θαρρώ Μακρόνησο το έλεγαν.

Κάθομαι εδώ κοντά σου , γεμάτη σκέψεις και πληροφορίες που έμαθα τώρα , σ΄ αυτό το ταξίδι μου στις ρίζες , από τη θεία Ποινή (η Δέσποινα στα ποντιακά). Τα καταφέρατε , μέσα σε δυσκολίες και στήσατε και πάλι το σπιτικό σας. Παντρεύτηκες, έκανες οικογένεια. Η μοίρα όμως σου επεφύλασσε περίεργα παιχνίδια. Εχασες μωράκι την κορούλα σου και λίγων χρόνων νύφη έμεινες χήρα , με ένα αγοράκι στην αγκαλιά. Και πάλι δε λύγισες. Μεγάλωσες το γιο σου και έμεινες πιστή στο σύντροφό σου. Ποτέ δεν έβγαλες από επάνω σου τα μαύρα. Ετσι σε γνώρισα. Θυμάμαι τη μακριά πλεξούδα σου άλλοτε τυλιγμένη γύρω από το μέτωπο και άλλοτε τυλιγμένη σε κότσο , που σαν την ξέπλεκες για να λουστείς ,πάντα με πετρέλαιο και πράσινο σαπούνι, τα μαλλιά σου έφταναν ως τους γοφούς σου.

Ε, κιτί, καλομάνα. Τώρα έμαθα πως ήσουν μια πανέξυπνη γυναίκα και πως αγαπούσες πολύ το διάβασμα. Είχες όμως και τα ελαττώματά σου. Μεταξύ μας και ποιος δεν έχει. Τώρα όμως μπορώ να σε καταλάβω. Μας αγαπούσες πολύ. Πως μπορώ να ξεχάσω το τραγουδάκι που έλεγες όταν με χόρευες στα γόνατά σου ΄΄Ουρανίτσα ζάχαρη , Ουρανίτσα μέλι΄΄ Κι εγώ κουνιόμουν επάνω στην ποδιά σου.

Ακούω ψιθυρισμούς γύρω μου. Βλέπω ανθρώπους σκυμμένους επάνω στους δικούς τους τάφους. Πλένουν, ανάβουν το καντηλάκι, αφήνουν λίγα λουλούδια, θυμιατίζουν… Οι σκέψεις πετάνε πάλι σε σένα. Η ζωή σας δεν έμελλε να ησυχάσει. Νέος εχθρός κατέβηκε στα χωριά, λεηλατεί , σφάζει, αρπάζει. Ο νέος εχθρός λέγεται Κομιτατζής.(Βούλγαροι). Για άλλη μια φορά ξεριζώνεστε από το σπιτικό σας. Παίρνετε των ομματιών σας και πάτε , σε αναζήτηση μιας νέας πατρίδας, στο στήσιμο ενός νέου σπιτικού. Και τότε, αλλομίαν , μπροστά σας ένας νέος εχθρός. Εδώ αδελφός σκοτώνει αδελφό. Οι αντάρτες αρπάζουν τους άνδρες. Φόβος και τρόμος για τα αγόρια σας. Πάλι στο δρόμο, σε αναζήτηση μιας ήσυχης γωνιάς. Για να ζήσετε ειρηνικά. Με αγωνίες και σκληρή δουλειά πάλι τα καταφέρνετε. Τι παράδειγμα αλήθεια για εμάς τα εγγόνια σας!!!

Όμως γιαγιά μου όταν ήρθε η ώρα να αγγίξεις το παρελθόν , να διεκδικήσεις το δικαίωμα στη μνήμη έφυγες. Εφυγες πολύ πριν η Ελληνική Βουλή στις 24 Φεβρουαρίου του 1924 ψηφίσει την Αναγνώριση της Γενοκτονίας. Θέλω όμως να ξέρεις ότι οι κατοπινές γενιές αγωνίστηκαν και συνεχίζουν να αγωνίζονται για τη διεθνή Αναγνώρισή της. Εμείς τα εγγόνια σας κι ανασπάλουμε (δε ξεχνάμε) και ζητάμε από τη γείτονα χώρα να σταματήσει να αρνείται το μαζικό έγκλημα . Γιατί οι ίδιοι οι νεκροί του Πόντου ζητούν δικαίωση.

Οχι γιατί μισούμε καλομάνα. Εξ άλλου όπως λέει και η Θεία Χάλο Οσοι δεν ξέρουν την ιστορία και βλέπουν τον κόσμο με παρωπίδες , τυφλώνονται από την ιδεολογία του μίσους. Το να θυμάσαι, δεν σημαίνει να υποδαυλίζεις το μίσος μέσα και έξω. Το μίσος καταστρέφει ό,τι είναι καλό και καθαρό στο παρελθόν και στο παρόν. Να θυμάσαι σημαίνει απλώς να μην σβήσουμε αυτό που μας ανήκει. Γιατί δε φταίνε οι λαοί. Οι πολιτικοί φταίνε΄΄

(η Θεία Χάλο είναι η συγγραφέας του βιβλίου ΄΄Ούτε το όνομά μου΄΄).

Τριήμερες εκδηλώσεις για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου

Με την καθιερωμένη λαμπαδηφορία θα ξεκινήσει και φέτος ο σύλλογος Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου την Πέμπτη 19 Μαίου . Η εκκίνηση θα πραγματοποιηθεί στις 20.30 από την αίθουσα του συλλόγου Φολεγάνδρου 3 απέναντι από το λιμάνι. Η πομπή θα διασχίσει την παραλιακή και θα κατευθυνθεί στο Νησάκι, όπου θα τελεστεί επιμνημόσυνη δέηση και ρίψη στεφάνου στη θάλασσα για τα χιλιάδες θύματα της Γενοκτονίας. 
Τη λαμπαδηφορία θα συνοδέψει αντιπροσωπεία των προσκόπων. Φέτος συμμετέχει και ο Ναυτικός Ομιλος και ο Ομιλος φουσκωτών Σύρου , οι οποίοι θα συνοδέψουν , δια θαλάσσης , την πομπή.

Κυριακή 22 Μαίου: Ο σύλλογος συμμετέχει στις εκδηλώσεις που διοργανώνει η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου στον Ι.Ν. Ταξιαρχών. Θα τελεστεί επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα της Γενοκτονίας και ομιλία από το μέλος του συλλόγου μας , συγγραφέα κ. Μάνο Τελώνη. Στη συνέχεια θα κατατεθούν στεφάνια στο μνημείο της Μικρασιατικής Μνήμης, στον Ξηρόκαμπο. Πέρας προσέλευσης στο ναό στις 09.45.

Τρίτη 24 Μαίου ώρα 20.30 στο θέατρο Απόλλων: Θα παρουσιαστεί η θεατρική παράσταση ΄΄Τα παιδιά του Κατακλυσμού΄΄ . Η παράσταση είναι φόρος τιμής στο προσφυγόπουλο από την Ιωνία και δάσκαλο της Σύρου Ζαχαρία Δρόσο και στα χιλιάδες ελληνόπουλα από την Ιωνία, την Ανατολική Θράκη, τον Πόντο καθώς και αρμενόπουλα , τα οποία φιλοξενήθηκαν στο αμερικάνικο ορφανοτροφείο της Σύρου (νυν στρατόπεδο). Τους ρόλους αποδίδουν μέλη και φίλοι του συλλόγου. Συμμετέχουν επίσης οι μουσικοί Αντώνης Κονσολάκης στο ούτι, Σάββας Ηλιάδης στο νταούλι και Σταύρος Σαββίδης στη λύρα-τραγούδι. Χορεύουν χορευτές του συλλόγου υπό την καθοδήγηση του χοροδιδάσκαλου Χρήστου Καρυοφυλλίδη. Σκηνοθεσία Ελένη Βουτσίνου. Σενάριο Ουρανία Πανταζίδου. Είσοδος ελεύθερη

Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη Β΄ φάση της Γενοκτονίας εναντίον των χριστιανικών λαών της Ανατολής. Θα ακολουθήσει το 1919 η Γ΄ και πιο σκληρή φάση της Γενοκτονίας , με την αποβίβαση του Κεμάλ στη Σαμψούντα και η οποία θα ολοκληρωθεί με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Η ανταλλαγή , με τη συνθήκη της Λωζάνης θα αλλάξει το πρόσωπο της Ανατολίας, εκεί όπου για αιώνες έζησαν οι πρόγονοί μας....
Διατηρώντας το δικαίωμα στη μνήμη, τιμάμε τα χιλιάδες θύματα της Γενοκτονίας.