Μια
φορά κι έναν καιρό , όπως λένε τα παραμύθια ζούσε στην πόλη Σηστό , στην
ευρωπαική πλευρά του Ελλήσποντου μια νέα
η Ηρώ , ιέρεια της θεάς Αφροδίτης . Στην απέναντι όχθη,
στην πόλη Αβυδο ζούσε ο νεαρός Λέανδρος ,
ο οποίος ερωτεύθηκε την Ηρώ. Κάθε βράδυ ο Λέανδρος περνούσε κολυμπώντας τον Ελλήσποντο
για να είναι μαζί της. Η Ηρώ με μόνη βοηθό την πιστή τροφό της, άναβε μία λάμπα
κάθε νύχτα στην κορυφή του πύργου της, για να τον οδηγεί, και, όταν έφθανε, τον
υποδεχόταν η ίδια στην ακτή.Πριν όμως ξημερώσει ο
Λέανδρος επέστρεφε στη Άβυδο προκειμένου να επανέλθει το επόμενο απόγευμα. Το
χειμώνα οι εραστές χώρισαν με την υπόσχεση να ξαναβρεθούν στις αρχές της
άνοιξης. Το επόμενο απόγευμα όμως το λυχνάρι βρέθηκε πάλι
αναμμένο.
Ο Λέανδρος όταν το
είδε από την Άβυδο εξέλαβε το φως σαν ερωτική πρόσκληση και έπεσε στην
ανεμοδαρμένη θάλασσα. Εκεί που πάλευε με τα κύματα ο άνεμος έσβησε το λυχνάρι με
αποτέλεσμα ο Λέανδρος να χάσει τον προσανατολισμό του. Παρασύρθηκε από τα κύματα
και πνίγηκε. Το πρωί το πτώμα του ξεβράστηκε στη ακτή της Σηστού. Η Ηρώ μόλις το
έμαθε έπεσε στη θάλασσα αγκαλιάζοντας τον αγαπημένο της. Αργότερα οι κάτοικοι
βρήκαν τους δυο εραστές αγκαλιασμένους στην ακτή. Τους πήραν και τους έθαψαν σε
κοινό τάφο.
Μύθος ελληνικός ,
γεννημένος στη Θρακική γη , μια φορά κι έναν καιρό. Σε εκείνη την περιοχή
άνθισαν πόλεις ελληνικές Κωνσταντινούπολη,
Ανδριανούπολη, Σαράντα Εκκλησιές, Ραιδεστός, Καλλίπολη Σηλυβρία, Αρκαδούπολη, Βυζίη , περιοχή γνωστή
ως Ανατολική Θράκη.
Η
Ανατολική Θράκη υπήρξε πεδίο σημαντικών ιστορικών γεγονότων. Μια τραγική
περίοδος , που σημάδεψε την περιοχή , άγνωστη σε πολλούς είναι το Μαύρο Πάσχα του 1914. Στις 6 Απριλίου, ανήμερα του Πάσχα , οι
Ρωμιοί της περιοχής αναγκάζονται να ξεριζωθούν από τις προαιώνιες πατρίδες τους,
σε εφαρμογή του δόγματος των Νεότουρκων ΄΄Η
Τουρκία στους Τούρκους΄΄ (οι οδηγίες του γερμανού Λίμαν Φον Σάντερς ήταν σαφείς , πρέπει να διώξετε
τους Έλληνες που είναι πιο επικίνδυνοι αφού είναι εξαπλωμένοι παντού και κρατούν
στα χέρια όλο τον οικονομικό πλούτο της χώρας, όπως και τα σκήπτρα στην
παιδεία). Σε εφαρμογή εκείνων των σχεδίων οι νεότουρκοι δίνουν τις εντολές
΄΄Γιάγμα
, γιάκιν, κέσιν ΄΄ δηλ. αρπάξτε, κάψτε, σφάξτε. Χιλιάδες
Ελληνες παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς για να γλυτώσουν. Το Οικουμενικό
Πατριαρχείο αναγκάστηκε να
κλείσει τα σχολεία και τις εκκλησιές και να κηρύξει γενικό πένθος. Οι
παρακλήσεις του προς την Πύλη και τις πρεσβείες των ξένων κρατών ήταν ΄΄φωνή
βοώντος εν τη ερήμω΄΄ Οπως αναφέρει στη
Μαύρη Βίβλο το Πατριαρχείο, μέχρι το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1918)
220.000 ψυχές εγκατέλειψαν την Ανατολική
Θράκη.
Μετά
τη λήξη του πολέμου και την επικράτηση της Αντάντ η Ανατολική Θράκη επεστράφη στην Ελλάδα και οι
πρόσφυγες ξαναγύρισαν στα σπίτια τους. Όμως η χαρά τους δεν κράτησε για πολύ.
Τον
Οκτώβριο του 1922 οι σύμμαχοι χαρίζουν την Ανατολική Θράκη και πάλι στην Τουρκία
(κατ΄ απαίτηση της Γαλλίας) και δίνουν εντολή στον ελληνικό στρατό να
εγκαταλείψει σε τρεις ημέρες την περιοχή.
Ο
Βενιζέλος από το Παρίσι τηλεγραφούσε : ΄΄Ανατολική Θράκη απωλέσθη, ατυχώς δι Ελλάδα.
Ανάγκη Θράκες να εγκαταλείψουν την γην την οποίαν κατοικούσαν΄΄. Η Ανατολική
Θράκη θυσιάστηκε ΄΄ελέω των μεγάλων δυνάμεων΄΄.
Χιλιάδες
Ελληνες ξαναπήραν το δρόμο της προσφυγιάς, αφήνοντας πίσω τους ότι πολύ αγάπησαν και ότι με όμορφα όνειρα για
χρόνια , με κόπο έφτιαξαν. Εξ άλλου δεν τους έμενε τι άλλο να κάνουν. Οι Τούρκοι
ήταν ξεκάθαροι : ΄΄Αν
δεν φύγετε εντός 24 ωρών, με τι προτιμάτε να πεθάνετε; Με ξύλο ή με
σκοτωμό΄΄;
Οι συμμορίες είχαν το ελεύθερο να
αρπάξουν περιουσίες, να ατιμάσουν γυναίκες και κορίτσια, να λεηλατήσουν σπίτια
και εκκλησίες, να δείρουν ανηλεώς
ιερείς.
Ο διάσημος αμερικανός συγγραφέας Ερνεστ Χέμινγουεϊ , νεαρός πολεμικός ανταποκριτής βρέθηκε στην περιοχή.
Συγκλονισμένος από την εικόνα των προσφύγων έγραφε στην εφημερίδα «Toronto Star»
: ΄΄Τὸ κυρίως σῶμα τῆς πομπῆς, ποὺ διασχίζει τὸν
ποταμὸ Ἕβρο στὴν Ἀδριανούπολη, φτάνει τὰ τριάντα χιλιόμετρα. Τριάντα χιλιόμετρα
μὲ κάρα ποὺ τὰ σέρνουν βόδια, ταύροι καὶ λασπωμένα βουβάλια, μὲ ἐξουθενωμένους,
κατάκοπους ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παιδιὰ νὰ περπατοῦν στὰ
τυφλά…΄΄.
ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΣΟΥΡΗ για
την απώλεια της Ανατολικής Θράκης
Σε
γνωρίζω απ’ την όψη
Που πλανάται νηστική
Κι απ’ του ρούχου σου την
κόψη
Πως μας ήλθες από εκεί.
Σε
γνωρίζω κι απ’ τα ράκη
Κι από την κακομοιριά
Πως μας ήλθες απ’ τη
Θράκη
Και ζητείς παρηγοριά.
Να
και Θράκαις, να κι Ασίαις
Εγινήκανε θυσίες
Και των Τούρκων τα ξεράδια
Τις αφήσανε ρημάδια.
Καλώς
ήλθες στην Αθήνα
Όπου κόσμος ευθυμεί
Γύρευε κι αυτά κι εκείνα,
Θέλε
στέγη και ψωμί.
